Το 2009 την τελευταία χρονιά πριν τη χρεοκοπία, το ελληνικό κράτος (σε επίπεδο Γενικής Κυβέρνησης) ξόδεψε 124, 7 δισ. ευρώ, ενώ είχε έσοδα 88,6 δισ. ευρώ. Ήτοι, έλλειμμα 36,1 δισ. ευρώ.
Αυτά τα 36,1 δισ. ευρώ τα δανείστηκε το κράτος και πλήρωσε σε μισθούς και άλλες δαπάνες, οι οποίες δημιούργησαν ζήτηση προϊόντων και υπηρεσιών. Δηλαδή έδωσαν δουλειά σε μανάβηδες, υδραυλικούς, γιατρούς, υπαλλήλους αντιπροσωπειών αυτοκινήτων.
Το 2010 κανένας δεν ήθελε να δανείσει το ελληνικό κράτος γιατί φοβόταν πως δεν θα τα πάρει πίσω και επιπλέον έπρεπε να πληρώσουμε τόκους και χρέη που έληγαν. Αυτό σημαίνει χρεοκοπία.
Υπήρχαν δυο επιλογές:
Α) Να κάνει στάση πληρωμών αλλά πάλι θα του έλειπαν τα 36 δισ. ευρώ τουλάχιστον, αφού οι δαπάνες υπερέβαιναν τα έσοδα, συν τις συνέπειες του αδειάσματος των ΑΤΜ των τραπεζών...
Β) Ή να δεχτεί το μνημόνιο και τα 36 δισ. έλλειμμα να μειωθούν σταδιακά και το 2013 να εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα και οι τράπεζες να μείνουν ανοιχτές, παρά το γεγονός πως οι Έλληνες απέσυραν περί τα 70-80 δισ. ευρώ και τα μετέφεραν στο εξωτερικό.
Α) Να κάνει στάση πληρωμών αλλά πάλι θα του έλειπαν τα 36 δισ. ευρώ τουλάχιστον, αφού οι δαπάνες υπερέβαιναν τα έσοδα, συν τις συνέπειες του αδειάσματος των ΑΤΜ των τραπεζών...
Β) Ή να δεχτεί το μνημόνιο και τα 36 δισ. έλλειμμα να μειωθούν σταδιακά και το 2013 να εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα και οι τράπεζες να μείνουν ανοιχτές, παρά το γεγονός πως οι Έλληνες απέσυραν περί τα 70-80 δισ. ευρώ και τα μετέφεραν στο εξωτερικό.
απο Κώστας Στούπας, στο capital.gr, για περισσότερα: εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου