Mια πολη πνίγηκε, περιουσίες χάθηκαν κ πανω απ' ολα: 14 ανθρωποι πέθαναν σε μια στιγμη...

(απο τον τοίχο του Σπύρου Χατ. στο fb)

Ολα αυτα, γιατι...έβρεξε!

Τρελαίνομαι οταν διαβαζω ανακοινώσεις κομματων ή δημοσιογράφους να σπεκουλάρουν πανω απο φυσικές καταστροφες.

Η δυναμη της φυσης ειναι ανίκητη και δεν υπαρχει τρόπος να ζήσουμε διχως σεισμούς ή φωτιές.

Το ζητημα βέβαια ειναι τι εχεις ή τι δεν εχεις κανει προετοιμαζόμενος, ωστε το τιμημα να ειναι το μικρότερο δυνατο.

Αυτη ομως ειναι μια αλλλη συζητηση.

Εδω δεν μιλαμε για καμμια φυσική καταστροφη.

Δεν μιλαμε για "ακραια καιρικά φαινόμενα".

Ειναι απλα χειμώνας. Και έβρεξε.

Αυτο ηταν αρκετό για να σκοτωσει 14 ανθρώπους.

Δεν ζήσαμε καποιο τσουνάμι. Δεν ηρθε το τελος του κοσμου, μια δυνατη βροχή ηταν που κράτησε για λιγο.

Αυτο που μας συμβαίνει, ειναι αυτο που προετοιμασαμε:
• Οι δήμοι -ενω κηρύσσουν persona non grata τον Ομπάμα- αμελούν διαχρονικα να καθαρίσουν τα φρεάτια απο τα οποια φευγει το νερο της βροχής.
• ακομα και οταν οι δήμοι καθαριζουν, σκουπίδια και μπάζα που οι δημότες πετάνε στον δρομο -λες κι ο δρομος ειναι ιδιωτικη τους χωματερή- παρασύρονται απο την ελαχιστη βροχή και καταλήγουν παλι να κλείνουν και να βουλώνουν τα φρεάτια.
• τα αντιπλημμυρικά εργα, συχνά μενουν λόγος κενός.
• η καταστροφη των δασών το καλοκαίρι, δεν περιορίζει μονο το οξυγόνο και δεν ρίχνει μονο την ποιότητα της ζωης μας.
Η απουσια μεγάλων εκτάσεων με δεντρα γυρω απο τις πόλεις, οδηγεί οσο νερο πέφτει μεσα σε αυτες...αφου δεν υπαρχει τιποτα να το συγκρατήσει και να το απορροφήσει.

Καθε φορα που καποιος αγανακτισμένος πολίτης ουρλιαζει στις κάμερες "που ειναι το κρατος;" ας θυμαται οτι το κρατος ειναι εκει που ηταν, οταν ο ιδιος διεκδικούσε να χτίζει αυθαίρετα, οταν ο ιδιος νυχτες βγαίνει και αδειάζει τα μπάζα του όπου βρει, οταν ο ιδιος περνώντας με το αυτοκίνητο του ανοιγει το παράθυρο κ πετάει σκουπίδια στον δρομο ή το τσιγαρο του στις παρυφές του δάσους.

Που ηταν το κρατος τοτε ; ΠΟΥΘΕΝΑ.

Να λοιπον η απαντηση.

Η λύση δεν ειναι ενα κρατος τοσο μεγαλο ωστε να ελέγχει τα παντα.
Ενα κρατος τοσο μεγαλο ωστε να ελέγχει τα παντα, ειναι αρκετα μεγαλο ωστε να ελέγχει ολες τις πτυχές της ζωης μας.

Ενα κρατος τοσο μεγαλο ωστε να ελέγχει τα παντα, απο υπηρέτης του πολίτη θα γινει νομοτελειακά δυναστης του.

Τιποτα δεν ειναι πιο νομοτέλεια, απο αυτο.

Η λύση -στο μετρο που υπαρχει- βρισκεται μοναχα εδω: στην ατομική ευθύνη.

Και οταν λεω ατομική ευθύνη, την εννοώ παντου: απο την ατομική μας συμπεριφορα στην "μικρη" καθημερινοτητα, μεχρι την συμπεριφορα μας ως εκλογείς οταν επιλέγουμε τοπικούς κυβερνήτες.

Εγραφε πολυ σωστα η Ayn Rand: "μπορεις να αγνοησεις την πραγματικοτητα.
Αλλα δεν μπορεις να αγνοησεις τις συνέπειες που ερχονται οταν αγνοείς την πραγματικοτητα..."

Λιγες πιο αληθινές αληθειες απο αυτην, υπάρχουν.