ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ 5+1 ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ...

Η μία δημοσκόπηση μετά την άλλη είναι καρφί για την κυβέρνηση, τον πρωθυπουργό και τον ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα έχουμε την MARC στο ΠΘ, προ ημερών ήταν η Prorata στην ΕΦ.ΣΥΝ, νωρίτερα το ΠΑΜΑΚ στον ΣΚΑΪ, η Public Issue και πάει λέγοντας. Βεβαίως, τα κόμματα όταν οι δημοσκοπήσεις είναι αρνητικές γι' αυτά είθισται να αμφισβητούν τις εταιρείες ερευνών και τις μεθόδους τους. Τελευταία, στη φαρέτρα της απαξίωσης των δημοσκοπήσεων προσετέθησαν το Brexit και η εκλογή Τραμπ. Απέτυχαν, λένε, να προβλέψουν το αποτέλεσμα και το ίδιο θα συμβεί και εδώ. Ουδέν αναληθέστερον και λάθος παράδειγμα που προσομοιάζει στο ...ράβδος στη γωνία, άρα βρέχει. Και ο λόγος είναι απλός. Και στην περίπτωση του Brexit και στην περίπτωση του Τραμπ οι δημοσκοπήσεις υπήρξαν φορές που τους έδιναν να προηγούνται, ενώ ανάλογα με τις εταιρείες υπήρχαν και διαφορετικές προσεγγίσεις. Και πάντως σε κάθε περίπτωση επειδή οι ποσοστιαίες διαφορές με την altera pars (το ναι στην ΕΕ και τη Χίλαρι Κλίντον) ήταν μικρές δεν απέκλειαν την έκπληξη. Εδώ, με την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβερνήσεως, όλα τα ευρήματα όλων των δημοσκοπικών εταιρειών είναι κοινά. Και μάλιστα είναι σε τέτοιο απόλυτο βαθμό η συμφωνία μεταξύ τους και τόσο αρνητικά τα ποσοστά για τον Αλέξη Τσίπρα και το κόμμα του που δημοσκόποι και αναλυτές αποκλείουν την έκπληξη. Τα κοινά σημεία όλων των δημοσκοπήσεων είναι:

Πρώτον, η παράσταση νίκης. Όλοι τη θεωρούν ως αδιάψευστο κριτήριο για το ποιό κόμμα θα επικρατήσει. Και η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν έπεσε έξω. Τα ποσοστά υπέρ της ΝΔ είναι συντριπτικά. Και πρωτοφανή στην ιστορία. Ακόμη και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ συνομολογούν πως ο επόμενος πολιτικός που θα λάβει την εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σημειώνουμε πως αυτό το κριτήριο είναι διπλά επιζήμιο για την κυβέρνηση. Η απογοήτευση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή είναι λογικό να οδηγεί σε παθητικότητα και αποχή, ενέχει τον κίνδυνο να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο την έκταση της ήττας, ενώ το 5-6% των "ενδιάμεσων ψηφοφόρων" που, σύμφωνα με τους αναλυτές, είθισται να πηγαίνει με το ρεύμα του νικητή μπορεί να εκτινάξει τη Ν.Δ ακόμη και στην αυτοδυναμία.

Δεύτερον, η πρωτιά της ΝΔ είναι αδιαμφισβήτητη και στην πρόθεση ψήφου. Όλες οι δημοσκοπήσεις τη φέρνουν στην πρώτη θέση και μάλιστα με μεγάλη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάποιες μετρήσεις καταγράφεται ακόμη και νταμπλ σκορ. Όλοι οι αναλυτές και δημοσκόποι συμφωνούν πως τέτοιες διαφορές δεν ανατρέπονται. Θεωρούν πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διασπάσει, προς τα κάτω, εκείνο το όριο που, σύμφωνα με τα μεθοδολογικά τους εργαλεία, καθιστά την ανάκαμψή του αδύνατη, στο προβλεπτό τουλάχιστον μέλλον. Όταν για τόσο μακρύ διάστημα και σε όλες τις μετρήσεις φαίνεται να είναι καθαρά κάτω από το 20% στο μόνο που μπορεί να ελπίζει o Τσίπρας είναι ο Μητσοτάκης να μην επιτύχει αυτοδυναμία και ο ίδιος να καταγράψει ένα αξιοπρεπές ποσοστό που θα του επιτρέψει να παραμείνει στο πολιτικό παιχνίδι.

Τρίτον, ποτέ άλλοτε εν ενεργεία πρωθυπουργός δεν είχε εναντίον του το κριτήριο της καταλληλότητας για πρωθυπουργία. Όλοι οι πρωθυπουργοί ήταν "καταλληλότεροι". Μάλιστα, οι περισσότεροι θεωρούσαν πως η ερώτηση: "ποιόν θεωρείται καταλληλότερο για πρωθυπουργό;" δεν είχε κανένα νόημα και ετίθετο μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν σκοπιμότητες και να κολακεύεται ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Τώρα, ο Αλέξης Τσίπρας υστερεί ακόμη και σ' αυτό. Καταλληλότερος δεν θεωρείται ο νυν, αλλά ο ερχόμενος πρωθυπουργός, δηλαδή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Για τους αναλυτές η απώλεια του στοιχείου της κυβερνησιμότητας -γιατί σε αυτό ουσιαστικά αναφέρεται η έννοια της καταλληλότητας- σ' ένα αυξημένης ισχύος πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα, όπως το ελληνικό, είναι καθοριστικός παράγων όσον αφορά την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών.

Τέταρτον, μέχρι πρότινος ο Αλέξης Τσίπρας εθεωρείτο και ήταν το ισχυρό χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα κάποιες μετρήσεις έδειχναν ότι υπήρχε ένα ιδιότυπο "κόμμα Τσίπρα" που ξεπερνούσε την εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνοντας ένα ποσοστό πιστών υποστηρικτών της τάξεως του 25%. Τώρα από ισχυρό χαρτί μετατρέπεται σε αδύναμο κρίκο. Από πρώτος σε δημοφιλία πολιτικός αρχηγός έχει κατρακυλίσει στην τέταρτη θέση, με τον μεγάλο του αντίπαλο, τον Κυριάκο Μητσοτάκη να έχει αναρριχηθεί στην πρώτη θέση και τους εξ αριστερών αμφισβητίες του, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Δημήτρη Κουτσούμπα, να έχουν σκαρφαλώσει στην δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα. Οι αλλαγές στις δημοφιλίες των πολιτικών ενδεχομένως να είναι και ο σηματωρός για το που κατευθύνονται οι ψηφοφόροι που εγκαταλείπουν το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.

Πέμπτον, όλες οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν πως η συσπείρωση της ΝΔ κυμαίνεται σε πολύ υψηλά ποσοστά (80%+) σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ που τα ποσοστά συσπείρωσης των οπαδών του βρίσκονται κάτω και από το 40%. Το ενδιαφέρον όμως είναι στο γεγονός πως οι ροές μεταξύ των δύο κομμάτων είναι σχεδόν μονοδρομικές υπέρ της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στη ΝΔ πηγαίνει το 10-15% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή το 3,5-5% του συνόλου των ψηφοφόρων, ενώ δεν υπάρχουν ροές από τη ΝΔ προς τον ΣΥΡΙΖΑ κάτι πρωτοφανές για σχέση ανάμεσα σε κυβερνητικά κόμματα, ενώ, σύμφωνα με τους περί τα εκλογικά ειδήμονες, αποτελεί απόδειξη διεύρυνσης της διαφοράς υπέρ της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το γεγονός ότι οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ στην πλειοψηφία τους "παρκάρουν" τους εαυτούς τους στην κατηγορία των "αναποφασίστων" για τους αναλυτές δεν είναι περίεργο. Θεωρούν πως για τους ψηφοφόρους ισχύει ότι και για τους επιβάτες τρένων. Ανάμεσα στη μετεπιβίβαση από έναν συρμό σ' έναν άλλο μεσολαβεί ένα διάστημα παραμονής στην αποβάθρα. Όταν μπούμε σε προεκλογική περίοδο τα δεδομένα θα αλλάξουν. Δεν είναι σίγουρο, κάθε άλλο, πως οι περισσότεροι από τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους θα επιλέξουν τη ΝΔ. Κάποιοι σίγουρα θα προστεθούν σ' αυτούς που ήδη, κατά δήλωσή τους, έχουν μετακομίσει στο κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Άλλοι πιθανώς θα επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ ή στο ΚΙΝΗΜΑ του Γ. Παπανδρέου, εφόσον κατέλθει στις εκλογές, ενώ, ενδεχομένως οι περισσότεροι, να προτιμήσουν την αποχή ή να μοιραστούν ανάμεσα στο ΚΚΕ, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και στον ΑΝΤΑΡΣΥΑ και βέβαια κάποιοι, λίγοι, μπορεί να πάνε ακόμη και στη Χρυσή Αυγή.

Αυτό δεν πρέπει να μας ξενίζει καθώς το εκλογικό σώμα τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά την κρίση έχει αλλάξει άρδην. Οι εκλογικές μετατοπίσεις γίνονται εύκολα και δεν ερμηνεύονται με τις παραδοσιακές φόρμες ανάλυσης. Το κυριότερο όμως είναι ότι έχει πάψει να ισχύει, τουλάχιστον για τις νεότερες γενιές, ο κλασικός διαχωρισμός ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά. Το 1989 πέφτει το Τείχος του Βερολίνου και το 1991 καταρρέουν η Σοβιετική Ένωση και τα άλλα κράτη του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ο Ψυχρός Πόλεμος τελειώνει. Οι ιδεολογικές διαφορές ατονούν. Η παγκοσμιοποίηση θριαμβεύει. Ο κόσμος γίνεται μονοπολικός. Από τότε έχουν περάσει 25-27 χρόνια. Αν προσθέσουμε τουλάχιστον άλλα 15-17 χρόνια που κάποιος χρειάζεται για να διαμορφώσει κοινωνικοπολιτική συνείδηση φτάνουμε αισίως στα 40-45 χρόνια. Επομένως, οι σημερινοί σαραντάρηδες ούτε μνήμες από τον παλιό κόσμο έχουν ούτε η έννοια του αριστερού ή του δεξιού είναι καθοριστική για την πολιτική και εκλογική του προτίμηση.

Τη σήμερον ημέρα οι ψηφοφόροι μέχρι 45 ετών, δηλαδή το μισό εκλογικό σώμα, δεν ψηφίζουν με βάση τις παλιές αντιθέσεις και τους ξεπερασμένους διαχωρισμούς. Ψηφίζουν έχοντας υπόψιν ότι οι γονείς τους χάνουν τη δουλειά τους, το βιοτικό επίπεδο της οικογενείας τους έχει πέσει κατακόρυφα, πολλοί μαθητές αναγκάζονται να σταματήσουν το ιδιωτικό σχολείο, άλλοι ψάχνουν να βρουν δουλειά και δεν βρίσκουν, οι πιο πολλοί μεταναστεύουν, η φτώχεια είναι δίπλα τους και εντός τους, η μελαγχολία έχει γίνει μαζική κοινωνική νεύρωση. Με βάση αυτά ψηφίζουν. Και δίπλα σ' αυτά υπάρχουν η μεταναστευτική και προσφυγική απειλή, ο σχεδόν καθημερινός εξευτελισμός από τους δανειστές, ο τουρκικός αναθεωρητισμός όσον αφορά τα σύνορα και όλα όσα αφορούν την καταβαράθρωση της επιχειρηματικότητας και της εργασίας. Όταν λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ ομνύει στην Αριστερά, στο ΕΑΜ, στον Βελουχιώτη, στον Κάστρο και τον Μαρξ είναι σα να μην έχει καταλάβει τι αλλαγές έχουν υπάρξει στην κοινωνία ή εν πάση περιπτώσει κάνει πολιτική για τους άνω των 45, όπου εκεί ναι μεν το ακροατήριο γνωρίζει τις παλιές διαιρέσεις και βίωσε την αντίθεση δεξιά-αριστερά, όμως στην πλειοψηφία του είναι γαλουχημένο με τον δικομματισμό ανάμεσα στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ.

Εξυπακούεται πως το ίδιο ισχύει και για τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Όσο παραμένουν προσκολλημένοι στα παλιά πρότυπα τα κέρδη τους θα είναι πρόσκαιρα και πάντως όχι τόσο εντυπωσιακά όσο θα έπρεπε ένεκα της ραγδαίας φοράς της κυβερνήσεως. Η Ν.Δ. επωφελείται μόνο και μόνο επειδή είναι η εναλλακτική στη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή η υπερψήφιση του Μητσοτάκη μεταφράζεται σε απομάκρυνση του Τσίπρα. Κερδίζει επειδή ηγείται του ρεύματος "μαυρίστε τους". Το ΠΑΣΟΚ δεν επωφελείται ή τα κέρδη του είναι ελάχιστα επειδή η Κεντροαριστερά είναι πρώτον, διασπασμένη. Δεύτερον, αναξιόπιστη λόγω του προτέρου κυβερνητικού βίου. Τρίτον η σοσιαλδημοκρατία σαρώνεται παντού σε όλη την Ευρώπη καθώς εγκατέλειψε το κοινωνικό κράτος και την αλληλεγγύη και από κοινού με τους νεοφιλελεύθερους δημιούργησαν την Ευρώπη των τραπεζιτών και των οίκων αξιολόγησης και επέβαλαν στους λαούς τη λιτότητα και το δημοσιονομικό λοιμοκαθαρτήριο στα κράτη. 

Τέταρτον, η Δημοκρατική Συμπαράταξη είναι μνημονιακή, ερίζει αν θα γίνει παρακολούθημα της ΝΔ (Βενιζέλος) ή του ΣΥΡΙΖΑ (Λαλιώτης), δεν έχει αφήγημα και πρόταση ειμή μόνο την επίκληση της υπευθυνότητας και το κυριότερο πολιτεύεται με βάση τα κλέη του παρελθόντος που πλέον δεν αφορούν κανέναν.

Με βάση τα ανωτέρω δεν θα πρέπει όταν γίνουν εκλογές να αποκλείσουμε τις εκπλήξεις. Όχι για το ποιό κόμμα θα κόψει πρώτο το νήμα. Αυτό θα είναι η Ν.Δ. σίγουρα και κατά κοινή ομολογία. Ενδεχομένως, δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε εάν κατακτήσει και την αυτοδυναμία. Εάν συνεχιστούν οι αδιέξοδες πολιτικές και η δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση το πιο πιθανό σενάριο είναι η αυτοδυναμία. Βεβαίως αυτό θα συναρτηθεί όχι μόνον από το ποσοστό που θα λάβει η Ν.Δ., αλλά και από το ποσοστό της αναντιπροσώπευτης ψήφου. Αν Ποτάμι, ΑΝΕΛ και Ένωση Κεντρώων μείνουν εκτός κοινοβουλευτικού νυμφώνος με αποτέλεσμα το ποσοστό της αναντιπροσώπευτης ψήφου να φτάσει η και να ξεπεράσει το 10%, τότε η Ν.Δ. με ποσοστό 36%, όσο δηλαδή είχε πάρει και ο ΣΥΡΙΖΑ, θα έχει αυτοδυναμία. Βέβαιως, το ποσοστό της μπορεί, σύμφωνα με τους αναλυτές, να πλησιάσει και το 40% εάν η αποχή είναι μεγάλη και προέρχεται, ως είναι μάλλον αναμενόμενο, από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους απογοητευμένους αντιμνημονιακούς ψηφοφόρους.

Η πρωτιά λοιπόν δεν αμφισβητείται, οι μόνες ενστάσεις είναι για το ποσοστό της διαφοράς από το δεύτερο κόμμα. Θα είναι τόσον μεγάλη όσο δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις; Μπορεί. Οι μεγαλύτερες εκπλήξεις όμως μπορεί να έλθουν από τα λεγόμενα μικρά κόμματα. Παρά τα όσα λέγονται ουδείς μπορεί να πει με βεβαιότητα πόσο ψηλά θα πετάξουν η Χρυσή Αυγή, το ΚΚΕ και η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου, την οποίαν σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις προεξοφλούν ότι θα βρίσκεται στην επόμενη Βουλή. Ούτε για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη μπορεί να είναι κανείς σίγουρος αν θα κάνει την έκπληξη προς τα πάνω ή προς τα κάτω. Θα εξαρτηθεί από την ένταση της πόλωσης που θα επικρατήσει και τα διακυβεύματα που θα τεθούν, αλλά και εάν, πριν στηθούν οι κάλπες, δεν έχουν συμβεί άλλα γεγονότα που θα επηρεάσουν καθοριστικά το κομματικό σύστημα. Σε κάθε πάντως περίπτωση δεν θα πρέπει, επαναλαμβάνουμε, να αποκλείσουμε εκπλήξεις στα λεγόμενα μικρότερα κόμματα. Τόσο για τα ποσοστά που θα λάβουν όσο και για το ποιά θα εκπροσωπούνται στην επόμενη Βουλή. Το δείγμα των δημοσκόπων κατά κάποιο τρόπο τείνει να γίνει terra incognita καθώς σχεδόν ένας στους δύο αρνείται να απαντήσει κλείνοντας το τηλέφωνο και από αυτούς που απαντούν σχεδόν το 30% είναι εκλογικά απροσδιόριστο (αναποφάσιστοι, λευκό, άκυρο, αποχή κ.α.). Αρνητική έκπληξη πάντως ενδέχεται να υπάρξει και με το ποσοστό που τελικά θα συγκεντρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις του δίνουν ποσοστά στην κλίμακα του 10. Η ALCO 16%, το ΠΑΜΑΚ 15%, η Prorata σκληρό πυρήνα 8% που το μάξιμουμ της δυνητικής του επιρροής φθάνει στο 18%, η MARC 15%. Εάν η κυβέρνηση δεν καταφέρει να ανακόψει τη δυσαρέσκεια και οι εκλογές καθυστερήσουν να γίνουν δεν αποκλείεται η εκλογική απίσχναση του ΣΥΡΙΖΑ να είναι μεγάλη.

Κλείνοντας να αναφέρουμε πως σε δημοσκόπηση που έγινε προ ημερών στο Λεκανοπέδιο η Ν.Δ. έρχεται πρώτο κόμμα με διαφορά επτά (7) μονάδες από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στη δημοσκόπηση ο ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει 18% (στις τελευταίες εκλογές είχε πάρει στο Λεκανοπέδιο 35,77%) και η Ν.Δ. 25% (από 26,67% ). Βλέπουμε δηλαδή τα ποσοστά να αντιστρέφονται. Τώρα η διαφορά είναι υπέρ της Ν.Δ., η οποία ως επιπλέον θετικό έχει και το γεγονός ότι στην επαρχία οι εκλογικές της επιδόσεις είναι καλύτερες από αυτές του ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε η διαφορά των 7-8 μονάδων στο Λεκανοπέδιο ισοδυναμεί, σύμφωνα με τους αναλυτές, με 10 και περισσότερες μονάδες διαφοράς πανελλαδικά...

του Φελνίκου στο matrix24.gr (εδώ)