Η Θράκη των «ανησυχούντων». Πώς φτάσαμε στις ασυναρτησίες του κ. Βασιλακόπουλου

Του Γιώργου Πεταλωτή

Μόλις χθες, ο κ. Βασιλακόπουλος, Πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης και πρώην Γ.Γ. Αθλητισμού, σε ένα κρεσέντο ασυναρτησίας δήλωσε ραδιοφωνικά ότι το Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης δεν θα πραγματοποιηθεί στην Ξάνθη, διότι κατ' αυτόν  «η Ξάνθη είναι ένα ευαίσθητο σημείο και φοβηθήκαμε εμπλοκή της μουσουλμανικής μειονότητας με τους στρατούς των δύο ομάδων».

Το αλαλούμ του σκεπτικού του ακολούθησε μπαράζ δηλώσεων τοπικών παραγόντων, δικαιολογημένων φυσικά.

Είναι όμως ακριβώς έτσι; Ή αυτή είναι η μισή και μόνο το εμφανές μέρος της πραγματικής κατάστασης;

Πριν λίγους μήνες είχα γράψει για τον κίνδυνο της «Θρακολογίας». Σήμερα συμπληρώνω και για τη Θρακολογία των κινδύνων. Που προβάλλει μόνον κινδύνους, υπαρκτούς και ανύπαρκτους.

Επί χρόνια, η Θράκη βρισκόταν σε καραντίνα. Τα παιχνίδια της Τουρκίας συντηρούνταν και επαυξάνονταν πολλές φορές, είτε από το ελληνικό Κράτος με την κάποτε πολιτική των περιορισμών, είτε από διάφορους «ανησυχούντες», που σκόπιμα για μικροκομματικούς λόγους ή από βαριά αμέλεια, ακόμη φωνασκούν περί ελληνικότητας της Θράκης, αμφισβητώντας την εντέλει οι ίδιοι. Κι αντί να κοπεί κάθε αλυτρωτική όρεξη της τουρκικής ηγεσίας, στην κατάσταση αυτή βρίσκει τον καλύτερο σύμμαχο, εις βάρος φυσικά του συνόλου των πολιτών της "ακριτικής" περιοχής που οι ίδιοι γκριζάρουν.

Όταν λοιπόν, ακόμη και μετά την άρση των περιορισμών, μέχρι και σήμερα, η Θράκη αποτελεί πεδίο «ανησυχίας» όχι για τους σωστούς λόγους και με τον ενδεδειγμένο τρόπο αντιμετώπισης, αλλά από μια σειρά πολιτικών προσώπων κυρίως, που την επισκέπτονται καταδρομικά μέχρι και σε σταθερά διαστήματα, εκφωνούν κορώνες μπλέκοντας ζητήματα της μειονότητας με τον τουρκικό επεκτατισμό και αποχωρούν ησύχως, δημιουργώντας όμως απαραδέκτως οι ίδιοι γκρίζες ζώνες και εντυπώσεις ότι στη Θράκη ζούμε ψυχροπολεμικές καταστάσεις, χωρισμένοι και εκατέρωθεν μαντρωμένοι.

Το νήμα παίρνουν παντός είδους και παντός σκοπού δημοσιολογούντες, με τον σκοταδισμό να κρατεί καλά. Χρόνια τώρα έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ο Έβρος, η Ροδόπη και η Ξάνθη, είναι ένας «άλλος κόσμος». Μια επικράτεια χωριστή, ιδιόρρυθμη, υπό αμφισβήτηση. Οι «περήφανοι εθνικοί» λόγοι και τα «μηνύματα προς την Τουρκία» προκρίνεται από αυτούς ότι πρέπει να εκπέμπονται από τη θρακική γη, μάλλον λόγω εγγύτητας. Από τον ανώτατο πολιτειακό παράγοντα μέχρι ασθμαίνοντες Υπουργούς, συγκυβερνήτες και επαγγελματίες «ανησυχούντες». Ακόμη και ο θεσμός της διακομματικής επιτροπής για τη Θράκη ξαναζεσταίνεται για να καλλιεργούνται εθνοσωτήριες προσδοκίες, ψευδαισθήσεις, κλίμα και να φωτίζονται προεκλογικές εκστρατείες, με τα κόμματα ακόμη και σήμερα να συνεχίζουν την παράδοση κατάρτισης των ψηφοδελτίων με όρους και τακτικισμούς πλειονότητας και μειονότητας. Εσείς τους μεν κι εμείς τους δε. Χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι η ζημιά είναι πολύ βαθύτερη από την επιτυχία ενός επιπλέον μικρού κομματικού ποσοστού.

Με τους Βουλευτές να χωρίζονται και να αντιμετωπίζονται από τις κομματικές ηγεσίες σε χριστιανούς και μουσουλμάνους και όχι σε Βουλευτές όλης της Ροδόπης και όλης της Ξάνθης.Και να διασφαλίζουν κατ επέκτασιν μίμηση δοξασμένου πεδίου και από τα αυτοδιοικητικά ψηφοδέλτια. Κι ας αυτοχαρακηρίζονται τα κόμματα φιλελεύθερα και προοδευτικά.

Ας προβληματιστούμε λοιπόν όλοι. Ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι το παρόν και μέλλον της Θράκης ακολουθεί το παρόν και το μέλλον όλης της Ελλάδας.

Τα όποια χρόνια ελλείμματα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της περιοχής δεν έχουν καμία σχέση και δεν αντιμετωπίζονται με συμπεριφορές και πολιτικές ούτε εθνικιστικές, ούτε πολιτικάντικες και κυρίως παλαιολιθικές.

Όποιοι καλλιεργούν τον φόβο, τη λογική της «εγρήγορσης για τη Θράκη που χάνεται» και της έντονης Θρακολογίας μένοντας μόνον σε κινδύνους, ας μην εκπλήσσονται λοιπόν με ανιστόρητα σκεπτικά όπως του κ. Βασιλακόπουλου, γιατί οι ίδιοι τα δημιουργούν και τα συντηρούν.

Οι γκρίζες λογικές δημιουργούν και γκρίζες περιοχές, που εν προκειμένω δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν αποδεκτές. 

Πηγή: liberal.gr (εδώ)