Μια μικρή διδακτική ιστορία…

Το 2009, επί πρωθυπουργίας Καραμανλή («ενός από τους δυο σημαντικότερους πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης», έγραψε πριν δυο ημέρες και λίγο ανορθόγραφα γι' αυτόν ο Ε. Αντώναρος και δεν σηκώθηκαν οι πέτρες!), δόθηκαν από τον τότε υπουργό Γεωργίας, Σωτ. Χατζηγάκη 425 εκατ. ευρώ σε αγρότες ως αποζημιώσεις. Επτά χρόνια μετά, το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης υποχρεώνει οριστικά το ελληνικό δημόσιο ν' ανακτήσει αυτά τα χρήματα, για τα οποία αποφάσισε ότι δόθηκαν παράνομα. Στη μικρή αυτή ιστορία βρίσκεται μια από τις πολλές αιτίες της κρίσης που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.

Για να συμπληρωθεί η ιστορία, να σημειώσουμε μερικά ακόμα στοιχεία. Το 2009 ήταν η χρονιά διεξαγωγής εκλογών. Ο Χατζηγάκης ήταν από εκείνους που συνήθιζαν ν' ανεβαίνουν στα τρακτέρ των αγροτών, όταν αυτοί έκαναν κινητοποιήσεις (αργότερα τον μιμήθηκε και ο Τσίπρας). Το 2009, είχαν φανεί έντονα τα σημάδια της κρίσης που θα ερχόταν. Ο τότε πρωθυπουργός δεν είχε άγνοια της απόφασης Χατζηγάκη να δοθούν τότε, την προεκλογική χρονιά, τα συγκεκριμένα εκατομμύρια.

Η σημερινή κυβέρνηση καλείται τώρα να ζητήσει πίσω τα χρήματα αυτά από τους αγρότες. Με άμεσο ή έμμεσο τρόπο (συμψηφισμός με επιδοτήσεις που θα πάρουν). Ωστόσο, η ίδια η σημερινή κυβέρνηση, που δεν έχει ευθύνη για το συγκεκριμένο ζήτημα, με διάφορους τρόπους και πρακτικές, έκανε ο,τι μπορούσε για να εξαιρέσει την περίοδο 2004-2009 από τις ευθύνες για την κρίση που ακολούθησε και τα αποτελέσματα της οποίας βιώνουμε έως σήμερα. Άρα, έμμεσα εξαίρεσε και τις ευθύνες για το συγκεκριμένο γεγονός. Ακόμα και στην πρόταση για σύσταση εξεταστικής που θα ερευνούσε τις ευθύνες για την είσοδο στα μνημόνια εντόπιζε ευθύνες στις κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά, αλλά όχι στην κυβέρνηση Καραμανλή! Λες και η κυβέρνηση αυτή αφορούσε μια άλλη χώρα. Αυτό το φαινομενικά αντιφατικό γεγονός, της απενοχοποίησης Καραμανλή από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μπορεί να συμπληρωθεί στη μικρή ιστορία.

Η αντίφαση αυτή έχει και μια ευρύτερη διάσταση. Προχθές ήταν η επέτειος από την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κ. Καραμανλή το 2004. Κυβέρνησε σχεδόν πέντε χρόνια και σ' αυτά, μεταξύ άλλων, συνέβησαν με βάσει αντικειμενικά στοιχεία τα εξής: διπλασιάστηκαν σχεδόν οι κρατικές δαπάνες. Έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη το πρωτογενές έλλειμμα. Μόνο τη διετία 2008-09 προστέθηκε χρέος 57 δισ. Ευρώ, σχεδόν τριπλάσιο απ ο,τι συνήθως. Έγιναν περίπου 865.000 προσλήψεις. Ας σταματήσουμε εδώ. Και ας μην προσθέσουμε θεσμικές και άλλες παρεκτροπές της ίδιας εποχής, όπως το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, των υποκλοπών, ομολόγων, Siemens κλπ.

Ο πρωθυπουργός εκείνης της εποχής σήμερα όχι απλά αντιμετωπίζεται με φιλικό τρόπο από τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και κάποιοι τον θεωρούν ως μια χρυσή εφεδρεία του πολιτικού συστήματος. Σαν κάποιον δηλαδή που όταν η χώρα βρεθεί σε αδιέξοδο, θα κληθεί για την βγάλει από αυτό. Ας βάλουμε και αυτήν τη διάσταση στη μικρή μας ιστορία και θα κατανοήσουμε εύκολα το συνολικό αδιέξοδο της χώρας. Που δεν έχει μόνο οικονομικές παραμέτρους…

του Γιάννη Παντελάκη, στο liberal.gr, 09-03-2016, για περισσότερα: εδώ