Το χρονικό της... ΕΡΤ

Η ΕΡΤ, ως οργανισμός του ελληνικού κράτους, τουλάχιστον κατά τη δεκαετία 2000 - 2009 κάθε χρόνο ήταν ελλειμματική, δηλ. "έμπαινε μέσα".

Το έλλειμμα της ΕΡΤ, μόνο για το '09, έφτασε τα 18 εκατ. ευρώ. Μέχρι τότε, η ΕΡΤ ήταν ένας οργανισμός υπερτροφικός και η πληροφόρηση του ελληνικού λαού απο αυτήν ήταν ελεγχόμενη απο την εκάστοτε κυβέρνηση (όχι στο βαθμό που ήταν παλιότερα). 

Τα χρέη της προς τρίτους το 2009, είχαν φτάσει τα 174 εκατ. ευρώ.

Το 2010, απο την πρώτη κιόλας χρονιά της κυβέρνησης Παπανδρέου, στον οικονομικό τομέα η ΕΡΤ παρουσίασε πλεόνασμα 30 εκατομμύρια ενώ το 2011 το πλεόνασμα έφτασε τα 50 εκατ. ευρώ.

Τέλη του '11 τα χρέη της ΕΡΤ προς τρίτους μειώθηκαν και έφτασαν τα 71 εκατ. ευρώ. [εδώ]

Πώς;

α) μειώθηκε ο αριθμός των υπαλλήλων (αθόρυβα!, χωρίς να πέσει μαύρο). To '09 οι υπάλληλοι (μόνιμοι + συμβασιούχοι) ήταν ~4500 ενώ τέλη του '11 ήταν λιγότεροι απο 3000.

β) έγιναν τεράστιες περικοπές στα μισθολόγια των εργαζομένων με υψηλές αποδοχές. Για παράδειγμα, η αμοιβή της Πόπης Τσαπανίδου για την πρωινή της εκπομπή έφτασε σχεδόν τις 550.000 ευρώ για τη διετία '08-'09 και αυτήν του διδύμου Λυριτζή -Οικονόμου, για την ίδια περίοδο σχεδόν, το ύψος της αμοιβής έφτασε το 1,5 εκατ. ευρώ. Αυτές διακόπηκαν και το ύψος του κόστους για τις αντίστοιχες εκπομπές τη διετία '10-'11 μειώθηκε πάνω απο 80%

γ) περιορίστηκαν οι σπατάλες στα λειτουργικά έξοδα

Παρ´ όλα αυτά, η ΕΡΤ είχε ανάγκη από ένα νέο σχεδιασμό που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες διεθνείς απαιτήσεις αλλά και την κατοχύρωση της αμερόληπτης ενημέρωσης. 

- Το 2011 ο τότε υπουργός Η. Μόσιαλος (σε συνεργασία με τον κ. Αλιβιζάτο) συντάσσει σχέδιο νόμου για τη μετάβαση της ΕΡΤ σε μία σύγχρονη δημόσια τηλεόραση.

Ενδεικτικά το σχέδιο: συγχώνευε την ΕΤ1 με τα άλλα δύο κανάλια, έκλεινε το Σπορ Plus και Σίνε Plus, μείωνε τους ραδιοφωνικούς σταθμούς σε 9 απο 19, καθιέρωνε αξιολόγηση του προσωπικού, εγγυόταν την οικονομική αυτοδυναμία της ΕΡΤ και, μέσω των προτάσεων της επιτροπής Αλιβιζάτου, θεσμοποιούσε μια για πάντα την ανεξαρτησία της ΕΡΤ από την εκάστοτε κυβέρνηση*. Αλά BBC, ας πούμε.

Το νομοσχέδιο πολεμήθηκε λυσσαλέα από τη μείζονα αντιπολίτευση του Αντώνη Σαμαρά και τελικά δεν προχώρησε (υπενθυμίζω γενικά το κλίμα της εποχής: αγαναχτισμένες πλατείες, "μνημονιακοί προδότες", "ομβριομασόνοι",....) μεταξύ άλλων και επειδή η κυβέρνηση Παπανδρέου ανατράπηκε λίγους μήνες αργότερα. Η δήλωση του Σιμ. Κεδίκογλου (ΝΔ) απο τα πεζοδρόμια της... αγανάχτισης για το νομοσχέδιο: "Λάθος οι αλλαγές Μόσιαλου. Κλείνει εγκαταστάσεις, κλείνει συχνότητες, απολύονται άνθρωποι, απαξιώνεται η δημόσια περιουσία και αυτο το δυναμικό μπορεί να αξιοποιηθεί με πολλαπλασιαστικά οφέλη για το καλό οχι μόνο της ΕΡΤ αλλά της ελληνικής οικονομίας. Έχουμε καταθέσει αναλυτική πρόταση. Ειδικότερα για την ΕΡΤ1 έχω πει δεν κατανοώ το όφελος απο το κλείσιμο της ΕΡΤ1, απο την κατάργηση των υπερσύγχρονων στούντιο που υπάρχουνε εκεί πέρα και να δοθεί το κτήριο στο υπουργείο προστασίας του πολίτη...ειδικά στις παραμεθώριες περιοχές υπάρχει άμεσος κίνδυνος καταπάτησης των συχνοτήτων αυτων απο ξένα, απο τούρκικα και σκοπιανά τηλεοπτικά κανάλια...αυτό που βλέπουμε είναι η συρρίκνωση και απαξίωση της είναι προς όφελος ιδιωτικών αλλά και ξένων συμφερόντων και δεν θα αφήσουμε αυτό να γίνει." [εδώ]

* Επί κυβερνήσεως Γ. Παπανδρέου οι παρεμβάσεις ήταν ελάχιστες (αν όχι μηδαμινές) και η ΕΡΤ λειτουργούσε περισσότερο πολυφωνικά απο κάθε άλλη περίοδο. Απόδειξη; οι πολίτες τίμησαν την στάση και τον πλουραλισμό της ΕΡΤ αυτά τα χρόνια και της έδωσαν την πρώτη θέση στα μηχανάκια της AGB κατά την προεκλογική περίοδο του '12.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε πως ενώ το πρωινό ενημερωτικό δίδυμο των κ. Αρβανίτη - Κατσίμη δεν σταμάτησε ποτέ, σε καθημερινή βάση να τα «χώνει» στην... μνημονιακή κυβέρνηση και σε υπουργούς της, εντούτοις παρέμενε κανονικά στη θέση του. Το συγκεκριμένο δίδυμο συνέχισε να κάνει το ίδιο και στην επόμενη κυβέρνηση (Σαμαρά-Βενιζέλου), γι' αυτό και ο Αιμίλιος Λιάτσος (κολλητός τότε του Αντ. Σαμαρά, τον οποίο είχε κάνει Γενικό Διευθυντή Ενημέρωσης της ΕΡΤ) προσπάθησε να τους κόψει την εκπομπή, κάτι το οποίο τελικά δεν τελεσφόρησε λόγω της κοινωνικής αντίδρασης και επέστρεψαν λίγο καιρό μετά.

- Αρχές του 2012, επί κυβερνήσεως κ. Παπαδήμου (συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) επιχειρήθηκε να επανέλθει το νομοσχέδιο (Μόσιαλου-Αλιβιζάτου) της κυβέρνησης Παπανδρέου για την ΕΡΤ. Η τότε συγκυβέρνηση αριθμούσε πάνω απο 200 βουλευτές. Μοναδική ευκαιρία να προχωρήσει μια ριζική μεταρρύθμιση, αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος και τα δύο μεγάλα κόμματα της εποχής. Τι έγινε;; ο... μεταρρυθμιστής Σαμαράς πάγωσε το θέμα (μάλιστα, απειλούσε πως αν τυχόν και ερχόταν στη Βουλή το νομοσχέδιο θα έριχνε την συγκυβέρνηση), έλεγε πως "η κυβέρνηση είναι ειδικού σκοπού", πως σκοπός της ήταν να ολοκληρωθεί το psi και αμέσως μετά να οδηγηθούμε σε εκλογές.

Τζίφος και πάλι. Άλλη μια χαμένη ευκαρία. 0!

Question 1: Ποιος τελικά είναι αυτός που έβαλε την Ελλάδα πάνω απο το κόμμα του προσπαθώντας να μειώσει περιττές δαπάνες της χρεοκοπημένης χώρας;

- 2013 και ο Σαμαράς ρίχνει μαύρο στην ΕΡΤ.

Γιατί;

α) ήθελε να έχει τον έλεγχο της πληροφορίας την οποία δεν είχε μέχρι τότε απο το κρατικό κανάλι, την οποία είχε όμως απο τα περισσότερα συστημικά κανάλια (θυμίζω: "με εντολή Σαμαρά" κλπ). Το είπε άλλωστε και ο ίδιος δημόσια. Παραπονιόταν που η ΕΡΤ δεν τον "έπαιζε" όσο αυτός επιθυμούσε στα ταξίδια του στο εξωτερικό.

β) η Τρόικα πίεζε για απολύσεις ΔΥ, όπως άλλωστε είχαμε δεσμευτεί απο το μνημόνιο πως θα κάνουμε, έπρεπε να κλείσει η αξιολόγηση και δεν υπήρχε τίποτα έτοιμο.

γ) μία μέρα πριν το πέσει το μαύρο είχε αποτύχει η διαπραγμάτευση με τους Ρώσους για τη ΔΕΠΑ/ΔΕΣΦΑ, την οποία είχε αναλάβει ο ίδιος προσωπικά και προκειμένου να μην γίνει μεγάλος ντόρος για αυτήν την αποτυχία.

Έριξε λοιπόν το μαύρο στην ΕΡΤ (επικοινωνιακά διαχειρίσιμο... έτσι και αλλιώς στο υποσυνείδητο του έλληνα η ΕΡΤ -όπως και η ΔΕΗ και η Βουλή- είναι το άνδρο της διαφθοράς και οι πάσης φύσεως βολεμένοι του πολιτικού συστήματος) χωρίς να προειδοποιήσει τους κυβερνητικούς του εταίρους. 

Το πιο εκνευριστικό;; Ο... μεταρρυθμιστής Σαμαράς, δεν είχε ετοιμάσει τίποτα για την επόμενη μέρα της ΕΡΤ. Τι έκανε; Πήραν το νομοσχέδιο Μόσιαλου/Αλιβιζάτου (αυτό που απέρριπτε λίγους μήνες πριν), το αντέγραψαν, έκαναν κοπτοραπτική και μας το παρουσίασε για σχέδιο του [εδώ].

Με αυτήν του την ενέργεια (δηλ. της αντιγραφής του νομοσχεδίου που είχε γίνει απο την εποχή του Γ. Παπανδρέου) ο Σαμαράς ουσιαστικά:

α) παραδέχεται πως η αντίθεση του στο νομοσχέδιο ήταν υποκριτική

β) δεν δούλεψε συστηματικά και οργανωμένα για να γιατρέψει τις παθογένειες που μας ταλαιπωρούν δεκαετίες

γ) κουτσούρεψε την κυβέρνηση του και ήταν η αιτία (η αφορμή;;;) να φύγει ο Κουβέλης απο την τρικομματική κυβέρνηση. Έμεινε έτσι δικομματική χάνοντας τους απαραίτητους ψήφους για την εκλογή του ΠτΔ τον Γενάρη του '15. 

Αλήθεια, πόσο μας κόστισε τελικά; οι απολυμένοι καί πήραν αποζημίωση καί περίπου 2000 (;) άτομα επαναπροσλήφθηκαν στη ΝΕΡΙΤ που μας παρουσίαζε το... θεάρεστο έργο και τα ταξίδια του... μεταρρυθμιστή κ. Αντώνη Σαμαρά.

Question 2: Ποιος τελικά είναι αυτός που είχε μεταρρυθμιστικό όραμα και δούλεψε πάνω σε αυτό μεθοδικά, συστηματικά, με επιμονή και οργάνωση;

- Το 2015,με την κατάληψη της κυβέρνησης απο τους Συριζα - ΑνΕλ, έχει "χαθεί η μπάλα". 

Επαναπροσλήφθηκαν όλοι οι απολυμένοι, επανασυστάθηκε η ΕΡΤ (αντί της ΝΕΡΙΤ) και αντί να δημιουργηθεί απο την... νέα κυβέρνηση (υποτίθεται πως είναι το "νέο" που δεν κυβέρνησε ποτέ) ένα δημόσιο κανάλι που να λειτουργεί αμερόληπτα (άλλωστε, αυτό είναι το ζητούμενο!!) οι της κυβέρνησης συνεχίζουν τις συνήθειες και πρακτικές του...παλιού, αφού η ΕΡΤ έχει γίνει ενα σκληροπυρηνικό κυβερνητικό φερέφωνο που δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα, κάτι που παραδέχονται και οι της κυβέρνησης ανοιχτά (του στυλ "αφου τα υπόλοιπα κανάλια τα συστημικά δεν μας στηρίζουν"). Με αυτές τις παλιές, κακές πρακτικές της αριστεροδεξιάς κυβέρνησης η ΕΡΤ έχει χάσει πολλούς οπαδούς της δημόσιας τηλεόρασης και το ποσοστό αυτών που θέλουν να δουν "λουκέτο" στο δημόσιο κανάλι αυξάνεται. Το μαρτυρούν άλλωστε και τα ποσοστά τηλεθέασης.

ΥΓ. Η υπόθεση της ΕΡΤ χάθηκε το 2012. Κάνει τζιζ. Είναι πολύ δύσκολο πλέον να προσπαθήσει κάποια κυβέρνηση να κάνει αλλάγες.