Ακριβή κωμωδία

Αν δεν αφορούσε τη ζωή μας, θα γελούσαμε πολύ με την παράσταση που ανέβασε ο θίασος της πρώτης φοράς. Αυτό που βιώνουμε είναι βγαλμένο από σενάριο ακριβής γκαγκ κωμωδίας, όπου αυστηροί στο ύφος πρωταγωνιστές κάνουν όλες τις γκάφες που μπορεί να σκεφτεί ένας ευφάνταστος σκηνοθέτης. 




Σκοντάφτουν παρασέρνοντας το σκρίνιο με τα γυαλικά, σηκώνονται σαν να μη συμβαίνει τίποτε και με αυστηρό ύφος λένε στους υπόλοιπους: «Σώθηκε ένα πιάτο. Είδατε που οι κακεντρεχείς έλεγαν θα τα κάνουμε όλα γυαλιά-καρφιά; Διαψεύσθηκαν και γι’ αυτό είναι ακροδεξιοί, νεοφιλελεύθεροι, πουλημένοι κ.λπ.». Αυτό δεν μας λέει η κυβέρνηση για την οικονομία, που την παρέλαβε με έστω ισχνή ανάπτυξη και τώρα θριαμβολογούν, διότι αντί ύφεσης 4% έχουμε ύφεση «μόνο» 0,6%; Δεν υπάρχει ένας τομέας (μα ούτε ένας...) που δεν τα έχουν κάνει γυαλιά-καρφιά. Ακόμη και τα απλά τα κάνουν σύνθετα, έτσι ώστε όταν αποτύχουν να προξενήσουν τη μεγαλύτερη δυνατή καταστροφή. Το Φεστιβάλ Αθηνών λειτούργησε –έστω με προβλήματα– εννιά χρόνια και η διοίκησή του επιβίωσε πέντε κυβερνήσεων. Ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς το αποτελείωσε. Τι να πούμε για το μεταναστευτικό που διαχειριζόταν η κ. Τασία Χριστοδουλοπούλου; Η πολιτική τού «ανοιχτά σύνορα για όλους» δημιούργησε τσαντιρομαχαλάδες, που γίνονται θερμοκήπια ανομίας, στην Ελλάδα.

Τώρα η κυβέρνηση τρέχει κατόπιν εορτής να υλοποιήσει όσα η ίδια είχε υποσχεθεί αλλά και όσα ο ελληνικός νόμος προέβλεπε από το 2011. Πολλοί δεν ξέρουν ή δεν θυμούνται ότι τα νομικά εργαλεία για τον χειρισμό του προσφυγικού έχουν προβλεφθεί «με νομική αρτιότητα στον νόμο 3907/2011. Ο νόμος αυτός βασίζεται στη λειτουργία ικανού αριθμού κέντρων υποδοχής των μεταναστών (hotspots) στις πύλες εισόδου της χώρας. Εκεί θα διαχωρίζονταν οι αιτούντες άσυλο (π.χ. Σύροι) από τους λοιπούς μετανάστες (άρθρο 11)» (Γιάννης Κτιστάκις, «Σύνορα, μετανάστες και δίκαιο», «Καθημερινή» 27.2.2016).

Στον νόμο που είχε εισηγηθεί ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θεόδωρος Πάγκαλος, προβλέπονταν από πολύ νωρίς όλα όσα έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όταν έστω με υπαιτιότητά της φούντωσε το κύμα της μετανάστευσης. Οπως έγραψε ο καθηγητής κ. Κτιστάκις, υπάρχουν ρυθμίσεις για «τα ασυνόδευτα παιδιά και τα θύματα trafficking από τους ενηλίκους... (για) εξειδικευμένο προσωπικό (διερμηνείς κ.ά., άρθρο 9) θα εντόπιζε ποιος εκ των παρατύπων μεταναστών θα επαναπροωθούνταν, π.χ., στη Συρία μέσω Τουρκίας ή ποιος θα παρέμενε στο κέντρο υποδοχής για να προωθηθεί με άλλο μέσο στη χώρα του. Εκεί δε, με ταχύρρυθμες διαδικασίες, θα εξετάζονταν αιτήματα ασύλου και θα απορρίπτονταν τα καταχρηστικά αιτήματα. Τέλος, εκεί θα γινόταν και η καταγραφή των προσωπικών τους στοιχείων (άρθρο 7)». Το μόνο που είχε να κάνει η κυβέρνηση ήταν να εφαρμόσει τον νόμο της ελληνικής Πολιτείας, που άλλοι είχαν ετοιμάσει.

Ξέρουμε, βέβαια, ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν ένα πρόβλημα με την εφαρμογή των νόμων και αρέσκονται στις μεγαλοστομίες για μετανάστες που λιάζονται και μετά εξαφανίζονται. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι παντού (μα παντού...) αφήνουν πίσω τους συντρίμμια και –όπως αποκαλύπτεται εσχάτως– σκάνδαλα. Αφήνουν επίσης ωρολογιακές βόμβες σαν τους καταυλισμούς της Ειδομένης, οι οποίες οσονούπω θα εκραγούν...


του Πάσχο Μανδραβέλη, Η Καθημερινή, 14/04/2016, για περισσότερα: εδώ