Ηλίας Μόσιαλος: Ένας Έλληνας στην κορυφή του κόσμου- αλλά όχι και της Ελλάδας!

Η εικόνα- πολύ πρόσφατη -μιλούσε μόνη της. Οι υπουργοί Υγείας της Κίνας και της Μεγ. Βρετανίας και ανάμεσα τους ένας διακεκριμένος πανεπιστημιακός  ως εκπρόσωπος του  φημισμένου LSE να υπογράφουν ένα κολοσσιαίο ερευνητικό πρόγραμμα υγείας, παγκόσμιου ενδιαφέροντος.

Είναι ότι πιο εντυπωσιακό υπάρχει αυτή τη στιγμή στον πλανήτη σ’ αυτόν τον τομέα. Οι Βρετανοί με την διάθεση της πρωτοπορίας και οι Κινέζοι με την μεγαλύτερη βάση δεδομένων ιατρικού χαρακτήρα τον κόσμο, θα συνεργαστούν για να μελετήσουν και να παράγουν ιατρικό και φαρμακευτικό υλικό του μέλλοντος.  Θέματα καρδιολογίας, καρκίνοι, διαβήτης ,νεφρική ανεπάρκεια , αλλά και ψυχικά νοσήματα θα αντιμετωπίζονται διαφορετικά μετά από αυτή τη μελέτη.

Ο καθηγητής του LSE  που συνυπέγραψε και θα επιβλέπει το πρόγραμμα, είναι ήδη σύμβουλος της κινεζικής κυβέρνησης σε θέματα προγραμματισμού, έρευνας και ανάπτυξης στον τομέα της υγείας. Στο βιογραφικό  του υπάρχουν αμέτρητες  τακτικές συνεργασίες του με κυβερνήσεις, διεθνείς οργανισμούς, ινστιτούτα υγείας και φαρμακολογίας , πανεπιστήμια και ιδρύματα, δημοσιεύσεις  του και  διεθνείς διθύραμβοι για τη δουλειά του.  Ένα απλό «γκουγλάρισμα» στο : elias mossialos. φέρνει πάνω από 26.000 αναφορές.

Βρίσκεται στον πυρήνα των παγκόσμιων εξελίξεων στον ερευνητικό τομέα της  υγείας, Ένας Έλληνας στην κορυφή του κόσμου, αλλά όχι και στην Ελλάδα. Λίγοι  μπορεί να θυμούνται ότι το 2009-11  ήταν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, με πρωτοβουλία του Παπανδρέου που τον κάλεσε στην Ελλάδα  και  μετά τον …ξέχασε . Λίγο  πριν φύγει τον έκανε …. Υπουργό Τύπου- όπου επίσης έδωσε δείγματα γραφής  με τον νόμο για την τηλεόραση που κατάρτισε.  Αυτό ήταν όλο.

Γιατί όχι υπουργός Υγείας; Γιατί  αυτό θα οδηγούσε σε επαναστατική αναβάθμιση του συστήματος. Η  ιδέα μόνο προκαλούσε αντιδράσεις των κατεστημένων που λυμαίνονται το χώρο.  Ήθελε κότσια για μια τέτοια σύγκρουση και  το  ΠΑΣΟΚ της εποχής  δεν τα είχε…

Ίσως ένας από τους λόγους για τους οποίους μπορεί να περάσει απαρατήρητος κάποιος σαν τον Ηλία Μόσιαλο είναι η απίστευτη προσωπική του σεμνότητα, μέσα στην οποία  κρύβονται εκτός από την επιστημονική γνώση που τον καθιέρωσε  διεθνώς και η μαχητική  διάθεση του προοδευτικού ανθρώπου που ήταν παρών στους αγώνες της γενιάς του από τις γραμμές του «Ρήγα Φεραίου». Ήταν  μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου.

Ο σχεδόν … παραγκωνισμός  του από το  εγχώριο κομματικό σύστημα δεν τον αποθάρρυνε. Δημιούργησε τη «Δυναμική Ελλάδα», ένα δίκτυο νέων,  με  δραστηριότητες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και με πρόθεση να εμβολιάσει την πολιτική και τη δημοκρατική παράταξη με φρέσκες ιδέες , να αλλάξει την οπτική των πραγμάτων με τον κοσμοπολιτισμό της πολιτικής του σκέψης. Από αυτή τη θέση παρακολουθεί πάντα τα πράγματα…

Αλλά άνθρωποι σαν τον καθηγητή Μόσιαλο  δεν  έχουν πάντα το προνόμιο να ορίζουν μόνοι τους τα επόμενα βήματα τους.  Όντας στη κορυφή της επιστημονικής κοινότητας στο χώρο του , το πανεπιστήμιο του τον… απέσυρε κατά κάποιο τρόπο από την Ελλάδα – αφού δεν είχε πλέον το επιχείρημα της συμμετοχής στην επίσημη πολιτική. Όχι μόνο για να συνεχίσει το διδακτικό  και ερευνητικό έργο του, αλλά και για να αναλάβει την εκπροσώπηση του σε  διεθνείς  και διακρατικές συμφωνίες για θέματα αιχμής στην έρευνα και οργάνωση της  υγείας.

Έκτοτε κινείται ανάμεσα σε τρεις ηπείρους -Ευρώπη, Ασία Αμερική -εξασφαλίζοντας ωστόσο και λίγο χρόνο για την Ελλάδα, κυρίως για οικογενειακούς λόγους πλέον.

Μόλις στα 56 του σήμερα τίποτε επάνω στον  καθηγητή του LSE δεν δείχνει πικρία για την αδυναμία της χώρας του να αξιοποιήσει τη γνώση και το κύρος του. Αντίθετα βοηθά πρόθυμα οσάκις ζητούνται οι υπηρεσίες του, ακόμη και από μεμονωμένα πρόσωπα και κυρίως νεαρούς φοιτητές που αναζητούν επιστημονικό προσανατολισμό στο διεθνή χώρο.

Ο λιτός βίος του επιτρέπει να  κατευθύνει ένα μεγάλο μέρος των αποδοχών του από τις διεθνείς δραστηριότητες του σε κοινωφελείς σκοπούς και λίγοι ξέρουν ότι ενισχύει φορείς που προάγουν την  κουλτούρα  προσφοράς υπηρεσιών στον άνθρωπο μέσω της επιστημονικής γνώσης με κοινωνικό προσανατολισμό.

Μια χώρα που βρίσκεται σε κίνδυνο σαν την Ελλάδα το πρώτο που θα έκανε θα ήταν να κηρύξει πανστρατιά  -όπου Γης- για να φέρει πίσω τα μεγάλα μυαλά. Ο Ηλίας Μόσιαλος θα ήταν στην πρώτη γραμμή  μιας τέτοιας πρόσκλησης και λόγω τους επιστημονικού βάρους του και λόγω προσωπικής διάθεση για συνεισφορά.

Αλλά σε μια χώρα πάλι σαν την Ελλάδα στην οποία οι νέοι επιστήμονες ωθούνται σε υπερορία, η διεθνής παρουσία του  εγγράφεται απλώς σαν στοιχείο υπερηφάνειας.

Ακόμη και το πολιτικό σύστημα το οποίο θα κοσμούσε με την παρουσία του, τον αντιμετωπίζει με τη λογική μακριά και αγαπημένοι.  Όχι γιατί έχουν τίποτε μαζί του. Απλώς γιατί ο Μόσιαλος -και άλλοι  σαν αυτόν- βάζει ψηλά τον πήχη σε ένα πολιτικό σύστημα που βολεύεται με τη σημερινή σύνθεση της Βουλής -και μάλλον ετοιμάζεται να την κάνει χειρότερη.

του Γ. Λακόπουλου