Σταύρος Θεοδωράκης: Γιατί δεν είμαι στο συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη

- Γιατί 25 χρόνια τώρα χάνουμε, διατηρώντας πολεμική ατμόσφαιρα με μια μικρή χώρα που θα μπορούσε να είναι πιστός μας σύμμαχος

- Γιατί απεχθάνομαι όλους αυτούς που χτίζουν καριέρες με λαϊκίστικες συμπεριφορές και εθνικιστικές κορώνες

- Γιατί δεν βλέπω και πολλές διαφορές ανάμεσα στο "πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας" - που το έχουμε δεχτεί όλοι - και το Νέα ή Βόρεια ή Άνω Μακεδονία

- Γιατί στο "Μακεδονικό" - όπως άλλωστε και στο "Κυπριακό" - η απραξία και οι αναβολές είναι εις βάρος των συμφερόντων της Ελλάδας και του Ελληνισμού

- Γιατί δεν με συνδέει τίποτα ούτε πολιτικά, ούτε αισθητικά με αυτούς που λένε ότι είμαστε υπό κατοχή και μιλούν για προδότες, ανθέλληνες, κρεμάλες και φέρετρα

- Γιατί τέτοιου είδους απολίτικες κινητοποιήσεις οδηγούν σε πολιτικές τερατογενέσεις - βλέπε και ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μετά τους Αγανακτισμένους

- Γιατί κάθε φορά που ένα κράτος μέλος των Ηνωμένων Εθνών αναγνωρίζει την "Δημοκρατία της Μακεδονίας", η ελληνική διπλωματία ηττάται και αποδυναμώνεται

- Γιατί δεν θέλω να διαλυθεί η γειτονική χώρα - θέλω να αποτρέψω "το μουσουλμανικό τόξο της μητέρας Τουρκίας" και την "μεγάλη Αλβανία"

- Γιατί εχθρός μας είναι ο αλυτρωτισμός και θέλω οι γείτονες μας να αλλάξουν το Σύνταγμα τους και τα σχολικά τους βιβλία. Να μην μεγαλώνουν τα παιδιά τους με μίσος για την Ελλάδα

- Γιατί μου προκαλούν γέλια οι συστάσεις "μην βιάζεστε να λύσετε το όνομα" από χώρες που από το ‘92 αναγνώρισαν την "Δημοκρατία της Μακεδονίας"

- Γιατί η Καστοριά, η Φλώρινα, η Πέλλα, το Κιλκίς, οι Σέρρες, η Δράμα θέλουν δουλειές και ανάπτυξη και όχι σκοτεινές business σε νέες "ζώνες αποκλεισμού"

- Γιατί η Θεσσαλονίκη είναι πρωτεύουσα των Βαλκανίων και όχι μια φοβική επαρχία της Αθήνας

Και γιατί τα λέω όλα αυτά σήμερα;

Γιατί δεν έχω μάθει να κρύβομαι.
Και ελπίζω τις επόμενες κρίσιμες ώρες και μέρες, να βγουν και άλλοι προοδευτικοί πολιτικοί και να πουν αυτά που σκέπτονται χωρίς να φοβούνται.
Πρέπει να μάθουμε να κάνουμε το χρέος μας. Το "μην τολμάς" δε μπορεί να είναι το έμβλημα του καιρού μας.

Στη φωτογραφία η Θεσσαλονίκη με τείχη. Φωτογραφία του 1860.