Ανάλυση: H Αριστερή Πολίτης κ. Μπαζιάνα, του Πάσχου Μανδραβέλη

Εγινε μεγάλος ντόρος για τη συνέντευξη της συντρόφου του πρωθυπουργού στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και είναι λογικό. H κ. Μπέτυ Μπαζιάνα δεν μιλά συχνά στα Μέσα και μια τετρασέλιδη συνέντευξή της, παρ' όλο που δεν είχε ειδήσεις, ήταν είδηση μόνο και μόνο επειδή υπήρχε.

Σε δεύτερη ανάγνωση και με δεδομένο ότι η κ. Μπαζιάνα απλώς αναπαρήγαγε όλη την φιλολογία του ΣΥΡΙΖΑ (με πιο γλαφυρή, ομολογουμένως, γλώσσα) για τα αδιέξοδα που βρέθηκε η κυβέρνηση, είδηση μπορεί να κρύβει το γεγονός ότι αποφάσισε να μιλήσει τώρα. Να νιώθει η ίδια ότι η κυβέρνηση δεν τα πάει καλά κι αποφάσισε να την στηρίξει σπάζοντας την πολύτιμη σιωπή της, ή κάποιοι άλλοι σκέφτηκαν ότι η κατάσταση είναι τόσο δύσκολη που χρειαζόταν ένα φρέσκο πρόσωπο να επαναλάβει τους προπαγανδιστικούς ακροβατισμούς των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Άγνωσται αι βουλαί των ανθρώπων, και δη των πολιτικών.

Πάντως η «πολίτης που είχε πάντα πολιτική άποψη, οργανωμένη από φοιτήτρια στον χώρο της Αριστεράς» (όπως την χαρακτηρίζει η συντάκτης κ. Έφη Μαρίνου), μίλησε για όλα τα δύσκολα: δημοψήφισμα, Αριστερό μνημόνιο, φόροι, διάσπαση του κόμματος κ.ά. Πλην ενός: την στρατηγική συμμαχία του ΣΥΡΙΖΑ με το ακροδεξιό μόρφωμα των ΑΝΕΛ.

Κατά τα λοιπά η Αριστερή Πολίτης επανέλαβε τα γνωστά. Μίλησε για την «παράλογη λιτότητα» και «πως είναι δυνατόν να υποτιμήθηκε η γνώμη ενός λαού από τους ισχυρούς δανειστές δυνάστες του; Ποια “δημοκρατία” των ισχυρών μπορεί να αγνοήσει την επιλογή ενός λαού να ακολουθήσει άλλο δρόμο και να δικαιολογήσει το πραξικόπημα σε βάρος του;» Είναι η γνωστή προ δημοψηφίσματος στρεψοδικία του ΣΥΡΙΖΑ. Η αλήθεια είναι ότι κάθε άνθρωπος και κάθε λαός μπορεί να ακολουθεί όποιον δρόμο θέλει, αλλά με τα δικά του λεφτά. Η Δημοκρατία είναι το καλύτερο πολίτευμα του κόσμου αλλά από μόνη της δεν παράγει πλούτο, για να μην χρειάζεται κάποιος δανεικά. Αλλιώς θα ψηφίζαμε για να είμαστε όλοι πλούσιοι και δεν θα χρειαζόταν κανείς να δουλέψει.

Επανέλαβε το «ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση και όχι την εξουσία» ξεχνώντας ότι έγιναν μεγάλοι δημοκρατικοί αγώνες για να μην έχει κανένα κόμμα όλη την εξουσία, αλλά αυτή να είναι διάσπαρτη με μηχανισμούς «ελέγχων και ισορροπιών». Και μπορεί να διαφωνεί κάποιος με δικαστικές αποφάσεις, αλλά είναι προς όφελος όλων το γεγονός ότι υπάρχουν και πολλάκις αντιτίθενται στα πεπραγμένα της παραφουσκωμένης εν Ελλάδι εκτελεστικής εξουσίας.

Σε ένα πράγμα είχε δίκιο η σύντροφος του πρωθυπουργού. «Ο Τσίπρας το πήγε ως το όριο της αντοχής που είχε η χώρα». Και ίσως λίγο παραπέρα. Οι κεφαλαιακοί έλεγχοι, που με νύχια και με δόντια προσπαθούσαν να αποφύγουν οι προηγούμενοι γνωρίζοντας ότι θα χαντακώσουν την οικονομία, επεβλήθησαν. Απεφεύχθη, βεβαίως, το χειρότερο (αυτό που γλαφυρά περιγράφει η κ. Μπαζιάνα. «Η επιλογή της άτακτης σύγκρουσης θα έκανε τους φτωχούς, φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους») αλλά η ζημιά της άτακτης διαπραγμάτευσης ήταν επίσης μεγάλη.

Τέλος να σημειώσουμε την πικρία της κ. Μπαζιάνα για τους συντρόφους της που έφυγαν και είπαν βαριές κουβέντες για όσους έμειναν. «Ξαναμπήκαν στην Αριστερή φρασεολογία λέξεις όπως “προδοσία”, “ψέματα”, “ρεφορμισμός”. Ξυπνάνε μνήμες που πλήγωσαν την Αριστερά...».

Εντάξει δεν τους είπε δα και «κουϊσλινγκ», «Γερμανοτσολιάδες», «ελλειμματικούς Έλληνες». Αυτά προφανώς δεν πληγώνουν την Αριστερά...

Πηγή: Η Καθημερινή (εδώ)