Η αποστασία του 2011

Σαράντα έξι χρόνια μετά την αποστασία του 1965, η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται το 2011 όταν πραγματοποιείται μια ακόμα απίστευτη και καταστροφική αποστασία με άλλους εκτελεστές και υπό άλλες συνθήκες. Αυτή τη φορά πρωθυπουργός είναι ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, εγγονός του Γέρου της Δημοκρατίας, έχοντας λάβει στις εκλογές του 2009 πάνω από το 44% των ψήφων και κυβερνά αυτοδύναμος.

Παραλαμβάνοντας από τη ΔΕΞΙΑ μια οικονομία σμπαραλιασμένη, με ένα χρέος τεράστιο 320 δις και ένα τρομακτικό έλλειμμα της τάξης του 15.6%, αγωνίζεται να σώσει την χώρα από την χρεοκοπία. Τα καταφέρνει και δημιουργεί μηχανισμό στήριξης εκ του μηδενός, πάρα τις αντιρρήσεις των εταίρων μας στην Ευρώπη που είχαν τιμωρητική διάθεση έναντι της Ελλάδος. Υπογράφει μνημόνιο και εξασφαλίζει ένα μεγάλο δάνειο 110 δις ευρώ, πρωτόγνωρο στα διεθνή χρονικά.

Εξασφαλίζοντας λοιπόν την δυνατότητα της χώρας να συνεχίσει να λειτουργεί και να ελπίζει, ξεκινάει γενναίες μεταρρυθμίσεις που αγγίζουν την τρύπες της διαπλοκής, το μαύρο χρήμα και τη φοροδιαφυγή και αρχίζει να βάζει τάξη στα οικονομικά του κράτους. Επιτυγχάνει και δεύτερη συμφωνία με την Ευρώπη για μείωση του χρέους με το PSI, και ταυτόχρονα λήψη νέου δανείου 120 δις ευρώ.

Λειτουργεί όμως μέσα ένα απίστευτο κλίμα αντιμνημονιακής ρητορείας όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, το διαπλεκόμενο πολιτικό και οικονομικό σύστημα βρίσκεται απέναντι και αντιδρά, τα ΜΜΕ οργιάζουν εναντίον του, η χώρα βρίσκεται σε ένα μεγάλο αναβρασμό με «αγανακτισμένους» στις πλατείες, προκλήσεις, επιθέσεις και προ πάντων ψευδολογίες ότι σκοπίμως ο Παπανδρέου έθεσε τη χώρα υπό διεθνή κηδεμονία λειτουργώντας ως προδότης Τσολάκογλου και Πινοσέτ όπως ισχυρίζονταν .

Μέσα σε αυτόν τον χαλασμό ο πρωθυπουργός προκειμένου να κάμψει τις αντιδράσεις και να θέσει τους πάντες ενώπιον των ευθυνών τους, προτείνει δημοψήφισμα για την συμφωνία. Ένα δημοψήφισμα που θα λειτουργούσε απελευθερωτικά και λυτρωτικά για το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας που υφίστατο προφανώς και χωρίς αμφιβολία ένα αδίστακτο μπούλινγκ από τις αντιπολιτευόμενες καιροσκοπικές και τυχοδιωκτικές πολιτικές δυνάμεις του τόπου, που είδαν με πολύ καχύποπτο μάτι την πρόθεση του πρωθυπουργού για διεξαγωγή δημοψηφίσματος.

Στην κυβέρνηση, την συγκεκριμένη περίοδο αντιπρόεδρος και υπουργός οικονομικών είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος οποίος καθ΄ όλη τη διάρκεια από την ανακοίνωση για δημοψήφισμα και μετά, βγάζει πύρινους λόγους εντός της βουλής και στα ΜΜΕ για την αναγκαιότητα του δημοψηφίσματος προκειμένου, όπως επιχειρηματολογεί, η χώρα να λυτρωθεί από ένα δράμα.

Δυστυχώς όμως όλα είναι ένα καμουφλάζ, μια υποκρισία εκ μέρους του, αφού μόλις βρεθεί στις Κάννες, αποφασίζει να προδώσει τον αρχηγό του κόμματος του και πρωθυπουργό της χώρας σε συνεννόηση με τον Μπαρόζο που έχει αναλάβει να τελειώνει με τον Παπανδρέου οριστικά. Ενημερώνεται και ο Σαμαράς που δέχεται αμέσως να συμμετάσχει σε κυβέρνηση συνεργασίας χωρίς τον Παπανδρέου, αφού ο Βενιζέλος έχει ήδη δώσει την διαβεβαίωση ότι θα «σκοτώσει» το δημοψήφισμα όπως του έχει ζητηθεί. Η αποστασία λοιπόν έχει ήδη ολοκληρωθεί στις Κάννες.

Το πρωί στις πεντέμισι η ώρα και καθοδόν προς Αθήνα ο Βενιζέλος παρακάμπτοντας τον νόμιμο πρωθυπουργό της χώρας, στέλνει δήλωση στα ΜΜΕ και λέει ότι δεν υφίσταται θέμα δημοψηφίσματος, ερχόμενος ευθέως σε πλήρη αντίθεση και με όσα έλεγε πριν λίγες μέρες στην Αθήνα. Ερωτώμενος βεβαίως το 2014 από τους δημοσιογράφους, μετά τις αποκαλύψεις των Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς για το θέμα της αποστασίας δηλώνει: «ποιος Μπαρόζο, η κόρη μου, έστειλε ένα μαιλ το πρωί της επιστροφής από τις Κάννες τον Νοέμβρη του 2011 και μου έγραφε. «Μπαμπά ότι είναι να κάνεις, κάντο τώρα». Και εκείνος άκουσε βεβαίως το παιδί του που ως ειδικός γνώριζε τι διακυβεύεται.

Την ίδια μέρα, εδώ, μετά την επιστροφή του, τα εξαπτέρυγα του Βενιζέλου απλώς ζητούν επειγόντως την παραίτηση του πρωθυπουργού του κόμματος τους. Δημήτρης Λυντζέρης, Εύα Καϊλή, Σοφία Γιαννακά, Μιλένα Αποστολάκη, Νίκος Σαλαγιάννης, και Τόνια Αντωνίου, πρωί πρωί κάνουν σκληρές δηλώσεις αποδοκιμασίας προς τον Παπανδρέου αποσύροντας έτσι δημόσια την στήριξη τους. Να σημειωθεί ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αριθμεί την στιγμή εκείνη μόλις 152 βουλευτές.

Ο Βενιζέλος στη συνέχεια, φύσει διχαστικός, προπέτης και εμπαθής, εφαρμόζει μια πολιτική που καθιστά το ΠΑΣΟΚ παρακολούθημα της Δεξιάς, ταυτίζεται πλήρως με την νεοφιλελεύθερη πολιτική και το παρακράτος του Σαμαρά με πρόσχημα την κυβερνητική σταθερότητα την οποία έχει αναγορεύσει σε αυτοσκοπό που από μόνη της θα βγάλει τη χώρα στο ξέφωτο. Έτσι ο σύγχρονος Εφιάλτης αποδεικνύει πόσο μικρός, ελάχιστος και ασήμαντος είναι πολιτικά, τελείως ανίκανος να διαχειριστεί την κρίση με αξιοπρέπεια και κυρίως σε προοδευτική κατεύθυνση.

Αυτή την αποστασία πληρώνουν σήμερα ακριβά η δημοκρατική παράταξη και πάνω από όλα ο τόπος. Ο αρχι-αποστάτης όμως συνεχίζει να δηλώνει ακόμα ΠΑΣΟΚ αφού το κατέστρεψε, διαλύοντας το εις τα εξ ων συνετέθη. Η ιστορία τον μοιραίο αυτόν άνθρωπο τον έχει ήδη καταγράψει με μελανά γράμματα στα κατάστιχα της.

απο το agenda-news.gr