Περί κουρέματος χρέους ο λόγος

Λένε πολλοί δεξιά και αριστερά για να δικαιολογήσουν τις δικές τους αμαρτίες. Μπορούσε να γίνει διαγραφή χρέους στην αρχή της κρίσης αλλά η κυβέρνηση Παπανδρέου για κάποιο λόγο δεν ήθελε, αρνήθηκε να αναδείξει το θέμα η να προβεί σε μονομερείς πράξεις διαγραφής και να το αποτέλεσμα. Μνημόνια το ένα πάνω στο άλλο.

Για κάποιον που ακούει ανενημέρωτος αυτούς τους ισχυρισμούς ίσως να του φαίνονται δικαιολογημένοι , δεν το ψάχνει, σου λέει μπορεί να είναι και έτσι, άλλωστε ο Παπανδρέου είπε ότι «λεφτά υπάρχουν».

Πάμε λοιπόν ξανά από την αρχή για να συνεννοηθούμε κάποια στιγμή σε αυτήν εδώ τη χώρα. Καταρχήν η κυβέρνηση Παπανδρέου ήταν η πρώτη που ήθελε ελάφρυνση του δημοσίου χρέους, που η προηγούμενη κυβέρνηση Καραμανλή είχε εκτοξεύσει στα ύψη.

Οι ευρωπαίοι εταίροι μας όμως είχαν άλλες απόψεις τότε, ήταν κατηγορηματικά αντίθετοι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και δεν ήθελαν με τίποτα να ακούσουν για οποιοδήποτε «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, όσο η Ελλάδα παρουσίαζε τεράστια πρωτογενή ελλείμματα.

Αν λοιπόν η τότε κυβέρνηση επέμενε ή αν προχωρούσε σε μονομερή διαγραφή, οι ευρωπαίοι εταίροι δεν θα μας δανειοδοτούσαν και θα ΚΑΤΑΡΡΕΑΜΕ. Διότι όπως ακριβώς και σε ένα νοικοκυριό, κανείς δεν δίνει νέα δανεικά σε ένα κράτος που αρνείται να αποπληρώσει τα προηγούμενα.

Όποιος ισχυρίζεται ψευδόμενος, ότι μπορούσαμε να «εκβιάσουμε» ουσιαστικά λέει ότι έπρεπε να παίξουμε στα ζάρια την τύχη της χώρας. Η Ε.Ε. ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ ΘΑ ΠΛΗΓΩΝΟΝΤΑΝ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΟΜΩΣ ΘΑ ΚΑΤΕΡΡΕΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ 24 ΔΙΣ. ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΕΛΛΕΙΜΜΑ.

Πήραμε άλλωστε ένα δείγμα του τι συνέβη με την κωλυσιεργία και την «δημιουργική ασάφεια» Βαρουφάκη πέρυσι, ως επαναστατική στρατηγική επιλογή του Σύριζα που παραλίγο να τινάξει τη χώρα στον αέρα.

Ακόμη και ο Α. Σαμαράς δήλωνε στην εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ” στις 6/3/2011 για την προοπτική μονομερούς διαγραφής χρέους:

-Ερώτηση: Επιμένετε να αρνείστε την αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους; 
-Απάντηση: «Ασφαλώς και επιμένω! Οι συνέπειές της θα διαλύσουν και τις τράπεζες και την οικονομία. Σε μια τέτοια περίπτωση, η Ελλάδα θα κινδύνευε να βγει από τις διεθνείς αγορές για χρόνια. Και θα ανέβαινε το κόστος του μελλοντικού δανεισμού της».

Οποιαδήποτε επομένως επίσημη ή ανεπίσημη κυβερνητική τοποθέτηση ότι η κυβέρνηση εξετάζει ή διαπραγματεύεται «κούρεμα» θα οδηγούσε αυτόματα σε τραπεζικό πανικό, καθώς οι καταθέτες θα απέσυραν μαζικά τα χρήματά τους φοβούμενοι χρεοκοπία της χώρας.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου αγωνίστηκε με τον τρόπο που έπρεπε και κέρδισε

- πρώτα το Μάρτιο του 2011 χαμηλότερα επιτόκια και μεγαλύτερη περίοδο αποπληρωμής 
- και τον Οκτώβριο του ίδιου έτους ακόμη χαμηλότερα επιτόκια (από τα χαμηλότερα στην Ε.Ε.), ακόμη μεγαλύτερη περίοδο αποπληρωμής, νέα δανειακή σύμβαση ύψους 130 δισ. και “κούρεμα” 100 δισ. του ελληνικού χρέους στα χέρια ιδιωτών.

Οι ευρωπαίοι πείστηκαν να αποδεχθούν το «κούρεμα» χάρη στην εντυπωσιακή μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος την διετία 2010-2011. Όταν έγινε το ιστορικού μεγέθους «κούρεμα» έγινε με συντεταγμένο και εθελοντικό τρόπο για να μην ζήσει η Ελλάδα φαινόμενα τύπου Αργεντινής. Έγινε με τρόπο - και αφού δημιουργήθηκαν μηχανισμοί - ώστε να μην καταρρεύσει όλο το κοινωνικό και τραπεζικό σύστημα.

Όλα αυτά έχουν ειπωθεί δημοσίως εδώ και χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι οπαδοί της μονομερούς διαγραφής συνεχώς μειώνονται, βλέπουμε τον Τσίπρα πως κόπτεται για συμφωνημένη ρύθμιση χρέους με τους δανειστές, παίρνοντας πίσω τις μεγαλοστομίες του παρελθόντος εκ του ασφαλούς για μονομερείς πράξεις ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ του επαχθούς και επονείδιστου χρέους.

Το θέμα πάντως του «κουρέματος» έχει τεθεί πλέον στην ατζέντα και για το χρέος που βρίσκεται στα χέρια κρατών και οργανισμών. Γιατί; Γιατί καταφέραμε να φτάσουμε κοντά σε πρωτογενή πλεονάσματα αλλά χρειάζονται και μεταρρυθμίσεις σοβαρές με απτά αποτελέσματα για να υπάρξει θετική για τη χώρα εξέλιξη στο ζήτημα αυτό.

του Σταύρου Σ. απο το fb