Μπορούσε και έπρεπε να γίνει κάτι διαφορετικό πριν την ψήφιση του πρώτου μνημονίου; Οι μετά Χριστόν προφήτες μιλάνε για εκλογές, δημοψήφισμα ή 180;

- Ορισμένοι λένε ότι όταν έμαθε την τραγική κατάσταση της οικονομίας ο Παπανδρέου έπρεπε να πάει σε εκλογές ενημερώνοντας την κοινωνία για το χάλι που παρέλαβε για να μη φορτωθεί μόνος τα βάρη. 

- Άλλοι ισχυρίζονται ότι έπρεπε να κάνει δημοψήφισμα για την αποδοχή η όχι του μνημονίου.
- Κάποιοι επιχειρηματολογούν ότι έπρεπε ψηφίζοντας τέλος πάντων το μνημόνιο να το κάνει με αυξημένη πλειοψηφία για να βάλει στο παιχνίδι και την αντιπολίτευση.

Ωραία όλα αυτά, ως απόψεις όμως «μετά χριστόν προφητών», που έχουν ξεπεραστεί από την ίδια την πραγματικότητα.

Για να συνεννοηθούμε λοιπόν με βάση τα πραγματικά δεδομένα και όχι εικασίες, ας πάμε μήνα μήνα να δούμε τι ακριβώς έγινε και γιατί.

Καταρχήν η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε τη νωπή λαϊκή εντολή του ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2009.

Η διαχείριση της ελληνικής κατάστασης άρχισε να βγαίνει εκτός ελέγχου, λόγω της αναβλητικότητας της Ε.Ε. να παρέμβει και των επίμονων επιθέσεων των διεθνών αγορών, από τις ΑΡΧΕΣ ΜΑΡΤΙΟΥ 2010.

Χωρίς να γίνουν εκλογές ή δημοψήφισμα, η εκταμίευση της πρώτης δόσης του Μηχανισμού Στήριξης στην Ελλάδα, μετά από όλες τις απαραίτητες διαδικασίες έγκρισης (Ε.Ε. και ΔΝΤ), ολοκληρώθηκε μόλις στις 18 ΜΑΪΟΥ 2010 το μεσημέρι.

Λίγες μόνο ώρες πριν τη λήξη του ομολόγου των 8,5 δισ. στις 19 Μαΐου 2010 που, χωρίς την εκταμίευση θα σήμαινε την βίαιη χρεωκοπία της χώρας.

Χρειάστηκαν δηλαδή τρεις περίπου μήνες για να ολοκληρωθεί η διαδικασία δημιουργίας μηχανισμού στήριξης που δεν υπήρχε και εξασφάλισε στην Ελλάδα το ιλιγγιώδες ποσό των 110 δισ., μέχρι και την πρώτη εκταμίευση.

Άρα με βάση τα πιεστικά χρονικά περιθώρια, προκήρυξη εκλογών ή διενέργεια δημοψηφίσματος, θα συνεπαγόταν εκείνη τη στιγμή απαγορευτική απώλεια τεράστιου - και εξαιρετικά πολύτιμου - διαπραγματευτικού χρόνου.

Για να γίνει δημοψήφισμα, χρειαζόταν τότε (το 2010) ψήφιση εφαρμοστικού της σχετικής συνταγματικής διάταξης νόμου. Χρειαζόταν δηλαδή ακόμη περισσότερος χρόνος.

Ο νόμος αυτός ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2011. Για αυτό και τον Οκτώβριο του 2011 ο Γ. Παπανδρέου είχε τη δυνατότητα να προτείνει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος.

Θα ήταν λοιπον πολιτικά πολύ βολική για την κυβέρνηση Παπανδρέου η προκήρυξη εκλογών, ή η προκήρυξη δημοψηφίσματος ή ακόμα και η ψήφιση του πρώτου Μνημονίου με 180 ψήφους. Αλλά το ρίσκο ήταν εθνικά απαγορευτικό και κανείς δεν δικαιούται να παίζει τις τύχες της χώρας στα ζάρια, όπως έπαιξε ο Τσίπρας με τον Βαρουφάκη και παραλίγο να γίνει το μοιραίο.

Για να γίνουν συνεπώς εκλογές η δημοψήφισμα χρειαζόταν χρόνος που δεν υπήρχε.

Για να γίνει το τρίτο δηλαδή αυξημένη πλειοψηφία για το μνημόνιο, χρειαζόταν υπεύθυνη αντιπολίτευση που κι αυτή δεν υπήρχε με τον Σαμαρά να μην συναινεί στο λάθος. Κανείς όμως, απολύτως κανείς δεν μπορούσε να εγγυηθεί ότι θα υπήρχαν αρκετοί βουλευτές της αντιπολίτευσης που θα στήριζαν το πρώτο Μνημόνιο για να ψηφιστεί με 180 ψήφους. Και αν δεν ψηφιζόταν η χώρα θα οδηγείτο σε εκλογές γεγονός που σήμαινε χρεοκοπία, αφού η 18 Μαΐου πλησίαζε και η χώρα αδυνατούσε να πληρώσει.

Έχουν σημασία οι ημερομηνίες:

-3 ΜΑΪΟΥ υπεγράφη το μνημόνιο, 
-6 ΜΑΪΟΥ ψηφίστηκε στη Βουλή
-18 ΜΑΪΟΥ τα μεσάνυχτα εκταμιεύτηκε η πρώτη δόση, ξημερώματα η χώρα θα οδηγείτο στην άβυσσο της άτακτης χρεοκοπίας μη δυνάμενη να πληρώσει .

(του Σταυ. Στρ απο το fb)