Τι διαφορετικό θα γινόταν ΕΑΝ κουρευόταν το χρέος το 2010;

Δεν υπήρχε “εάν” – η αναδιάρθρωση στις αρχές του 2010 ήταν εκτός τραπεζιού. Το τελευταίο που θα δεχόταν η ευρωζώνη είναι εν μέσω μιας εύθραυστης εξόδου από την κρίση του 2008 η Ελλάδα να διαταράξει τα πράγματα. Και όπως λέει ο Γ. Προκοπάκης (εδώ) το όλο εγχείρημα χρειάζεται χρόνο που δεν είχαμε. 

Αλλά, μιλώντας ακαδημαϊκά, ας πούμε ότι ένα κούρεμα στις αρχές του 2010 ήταν εφικτό. Ποια θα ήταν *για εμάς* τα θετικά μιας εξ' αρχής αναδιάρθρωσης; Καταλαβαίνω τα θετικά για το ΔΝΤ καθώς δεν θα χρειαζόταν να δανείσει τόσα χρήματα και καθώς θα ήταν καλύτερα καλυμμένο ως προς το καταστατικό του. Αλλά εμείς τι θα κερδίζαμε; Για να δούμε:

Θα ήμασταν πιο κοντά στο να μας δανείσουν οι αγορές; Όχι. Δηλ. κανείς δεν σκέπτεται “A τι καλά, έχασα γρήγορα τα χρήματά μου στην Ελλάδα, άρα γρήγορα να την ξαναδανείσω”.

Θα χρειαζόμασταν λιγότερη δημοσιονομική προσαρμογή; Όχι. Διότι μέχρι να μηδενιστεί το πρωτογενές έλλειμμα (που σύμφωνα με το πρόγραμμα θα χρειαζόμασταν περίπου 3 χρόνια) ούτως ή άλλως δεν θα πληρώναμε τίποτα για να εξυπηρετήσουμε το χρέος μας.

Θα χρειαζόμασταν λιγότερες μεταρρυθμίσεις για να γίνει ανταγωνιστική η οικονομία μας; Όχι.

Όντως, ένα κούρεμα έχει την θετική συνέπεια κάποιου μικρότερου κόστους εξυπηρέτησης (αν και η ίδια θετική συνέπεια επιτυγχάνεται και με άλλες μεθόδους). Η ερώτηση είναι: Ποιο ακριβώς θα ήταν το συμφέρον για εμάς αν το κούρεμα είχε γίνει *νωρίτερα*;