Το σύστημα Τσίπρα και ο πρόεδρος του ΣτΕ Ν. Σακελλαρίου

Άρθρο-καταπέλτη για τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα στον χώρο των ΜΜΕ, των τραπεζών και της δικαιοσύνης δημοσιεύει η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Εκτενές ρεπορτάζ του ανταποκριτή της στη Ρώμη Τομπίας Πίλερ με τίτλο «Το σύστημα Τσίπρα εκμεταλλεύεται τα ΜΜΕ, τις τράπεζες και τη δικαιοσύνη» δημοσιεύει η εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung. Υπότιτλος: «Πώς η δημοπρασία για τις τηλεοπτικές άδειες έγινε άθυρμα στα χέρια της αριστερής κυβέρνησης». Ο γερμανός δημοσιογράφος εκτυλίσσει το ιστορικό της δημοπρασίας, τον ρόλο της Attica Bank, τις πιέσεις προς τον Γιάννη Στουρνάρα, την αποχώρηση του Χρήστου Καλογρίτσα που ήθελε να κάνει τηλεόραση, την έλευση του Ιβάν Σαββίδη που δεν ήθελε να κάνει τηλεόραση και τις καρκινοβασίες του Συμβουλίου της Επικρατείας. Συμπέρασμα:

«Η κυβέρνηση Τσίπρα δημιούργησε μέσα σε λίγες εβδομάδες μια ολόκληρη σειρά σκανδάλων γύρω από την τηλεόραση, τις τράπεζες και τη δικαιοσύνη. Ειδικά ο Αλέξης Τσίπρας, που διακήρυσσε περισσότερη δημοκρατία και τον αγώνα κατά της διαφθοράς, κάθε άλλο παρά άμωμος αποδεικνύεται. Η αντιπολίτευση και ο κόσμος των μίντια στην Ελλάδα παραλληλίζουν τα πεπραγμένα του περισσότερο με τις μεθόδους κομμουνιστών που αναλαμβάνουν την εξουσία και θέλουν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την τηλεόραση. Η κυβέρνηση Τσίπρα προετοιμάζεται αυτό τον καιρό να κλείσει πέντε ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς με 2000 εργαζομένους και παράλληλα να δώσει την ευκαιρία σε δύο φιλικά διακείμενους επιχειρηματίες να ανοίξουν δύο φιλοκυβερνητικούς σταθμούς, αν και οι δύο „νέοι" δεν είχαν μέχρι σήμερα την παραμικρή σχέση με τα ΜΜΕ. Ούτως η άλλως η ΕΡΤ που επανίδρυσε ο Τσίπρας με 1800 εργαζόμενους είναι από καιρό απόλυτα ευθυγραμμισμένη με την κυβέρνηση.»

Περί ανεξάρτητης δικαιοσύνης

Εκτενής αναφορά γίνεται και στις προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας για την συνταγματικότητα ή μη του νόμου περί τηλεοπτικών αδειών. «Ο Τσίπρας ωστόσο είχε προνοήσει», γράφει η Frankfurter Allgemeine Zeitung, «προωθώντας σε ανώτατες θέσεις δικαστικούς φίλα προσκείμενους προς την κυβέρνηση. Σ' αυτούς ανήκει και ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Νικόλαος Σακελλαρίου που ανέλαβε τον Οκτώβριο του 2015. Ανέβαλε στην αρχή την επίμαχη συνεδρίαση, μετά την διεξήγαγε για να την διακόψει στη συνέχεια. Παρατηρητές στην Αθήνα φοβούνται ότι ο τοποθετημένος από τον Τσίπρα πρόεδρος του ΣτΕ Σακελλαρίου θα συνεχίσει να χρονοτριβεί μέχρις ότου κλείσουν οριστικά οι πέντε τηλεοπτικοί σταθμοί που δεν πήραν άδεια, ώστε να έχουν δημιουργηθεί τετελεσμένα γεγονότα κατά τη βούληση της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση ακολουθεί αυτή τη στιγμή διπλή στρατηγική. Από τη μια προσπαθεί να απαλλαγεί από δύο αντιπροέδρους του ΣτΕ, που τηρούν κριτική στάση απέναντί της, και από την άλλη να ξεφορτωθεί με νομοθετικές πρωτοβουλίες του υπ. Επικρατείας Νίκου Παππά το ταχύτερο δυνατόν τα ανεπιθύμητα κανάλια.»

Μεσοπρόθεσμος κίνδυνος για το ευρώ

Η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt κυκλοφορεί με ειδικό αφιέρωμα υπό τον τίτλο «Η Ευρώπη στο δόκανο του χρέους». Αφορμή τα σχέδια προϋπολογισμού των χωρών της ευρωζώνης που υποβλήθηκαν στις Βρυξέλλες. Η ανάλυση δείχνει ότι το συνολικό χρέος της ευρωζώνης συνεχίζει να διογκώνεται και το 2017 να φθάνει τα δέκα τρις ευρώ. 

«Ολόκληρη η ευρωζώνη στενάζει κάτω από το υπερβολικό δημόσιο χρέος. Μεταξύ των μεγάλων κρατών-μελών μόνο η Γερμανία εξυγιαίνει μακροπρόθεσμα τον προϋπολογισμό της. Η Γαλλία, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία δεν καταφέρνουν να περιορίσουν το χρέος τους. Μια καμπή στο ζήτημα αυτό δεν αναμένεται ούτε το 2017... Η ΕΚΤ με τα μηδενικά επιτόκια και την αγορά κρατικών ομολόγων έδωσε μια ανάσα στις χώρες της ευρωζώνης. Ωστόσο οι κυβερνήσεις, στο Παρίσι και τη Ρώμη κυρίως, δεν εκμεταλλεύθηκαν τον χρόνο που κέρδισαν έτσι για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και το κοινωνικό κράτος. „Βραχυπρόθεσμα δεν πρόκειται για καμιά καταστροφή. Ο βορράς της ευρωζώνης έχει αρκετά αποθέματα για να χρηματοδοτεί τα χρέη της Νότιας Ευρώπης", υποστηρίζει ο οικονομολόγος Ντάνιελ Γκρος από το ερευνητικό ινστιτούτο CEPS. Μεσοπρόθεσμα όμως είναι „ό,τι χειρότερο" για την αξιοπιστία του ευρωπαϊκού νομίσματος, όταν η ευρωζώνη δεν καταφέρνει να ελέγξει το πρόβλημα του χρέους της.»

Σπύρος Μοσκόβου

Δημοσιεύτηκε στην Deutsche Welle (εδώ)