Το "λεφτά υπάρχουν" και τα 2,5 δις υποσχέσεων ως εργαλείο για την αναχαίτηση της ύφεσης

Παρά τα αντιθέτως και σκοπίμως λεγόμενα, οι προεκλογικές εξαγγελίες του Παπανδρέου το 2009 ήταν οι πιο συγκρατημένες οποιουδήποτε άλλου κόμματος στην ιστορία της μεταπολίτευσης

Ο Γιώργος Παπανδρέου είπε ένα πολύ απλό πράγμα στις εκλογές του 2009: «Ναι, νοικοκύρεμα στην οικονομία και άμεση πάταξη σπατάλης αλλά ταυτόχρονα ελάχιστα έστω μέτρα αναθέρμανσης της οικονομίας γιατί το 2009 ήδη βρισκόμασταν σε ύφεση – και η ύφεση είναι καταστροφική για τη χώρα» (μόνο λοιπόν εκείνος ανησυχούσε για την ύφεση τότε, όλοι όσοι στη συνέχεια έχυναν ν κροκοδείλια δάκρυα για την ύφεση τότε ζητούσαν ριζικό κόψιμο μισθών-συντάξεων και μόνο).

Το «λεφτά υπάρχουν» ποτέ δεν ειπώθηκε σαν υπόσχεση για ανεξέλεγκτες παροχές - και συμπληρωνόταν από ένα μεγάλο «ΑΝ» και ένα μεγάλο «ΑΛΛΑ»: «λεφτά υπάρχουν, αν πατάξουμε την εισφοροδιαφυγή, αν καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή, αν αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας. Λεφτά υπάρχουν , αλλά σπαταλιούνται ή χαρίζονται με πελατειακές διευθετήσεις».

Ήταν η υπογράμμιση η χώρα προφανώς και έχει πλούτο – αρκεί να μπορούσε αξιοποιηθεί, να φορολογηθεί και να διανεμηθεί σωστά.

Εδώ τα βίντεο που οι μηχανισμοί παραπληροφόρησης ποτέ δεν παρουσίασαν ολόκληρα, αλλά απομόνωσαν μία φράση:

Για αυτό και το σύνολο των παρεμβάσεων, που είχε εξαγγείλει τότε το Παπανδρέου για να αναθερμανθεί η οικονομία που βρισκόταν ήδη σε ύφεση, ΔΕΝ ΞΕΠΕΡΝΟΥΣΕ ΤΑ 2,5 ΔΙΣ.

Ποσό ασύγκριτα χαμηλότερο από οποιεσδήποτε προεκλογικές εξαγγελίες ελληνικού κόμματος σε ελληνικές εκλογές μέχρι τότε και ασύγκριτα χαμηλότερο ακόμα και από τα 18,5 δισ. “ισοδύναμα” του κ. Σαμαρά στο λεγόμενο «Ζάππειο ΙΙΙ» όχι το 2009, αλλά το 2012.

Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα χρειαζόταν χρόνο για να απαλλαγεί από νοοτροπίες δεκαετιών: να σταματήσει να σπαταλάει τον πλούτο της και να οργανώσει σωστά την αξιοποίησή του.

Αυτός ο χρόνος δεν της δόθηκε, εξαιτίας του μεγέθους των προβλημάτων που είχαν συσσωρευτεί επί κυβερνήσεως Καραμανλή και της αδυναμίας τότε της συντηρητικής Ευρώπης να αντιληφθεί την πραγματική διάσταση των κερδοσκοπικών επιθέσεων στην Ελλάδα και το ευρώ. Με λίγο χρόνο, δεν θα χρειαζόντουσαν ποτέ άδικα μέτρα για να αποφύγει η χώρα τη χρεοκοπία.

Παρόλα αυτά, η σπατάλη περιορίστηκε, το δημόσιο σταμάτησε να διογκώνεται και άρχισε η αντίστροφη πορεία, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση και οι ηλεκτρονικές προμήθειες ξεκίνησαν όπως και οι έλεγχοι στις συντάξεις και τα αναπηρικά επιδόματα, έγιναν για πρώτη φορά συντονισμένες ενέργειες ενάντια στους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου, φορολογήθηκαν για πρώτη φορά οι off shore εταιρείες, κ.α. Αν αυτά είχαν ξεκινήσει έστω το 2007, η χώρα δεν θα είχε ανάγκη ποτέ από Μνημόνια.

Είναι χαρακτηριστικό πάντως, ότι το θέμα με τη φράση «λεφτά υπάρχουν» δημιουργήθηκε μετά τις εκλογές του 2009, όταν η κυβέρνηση Παπανδρέου έδειξε ότι είχε τη θέληση να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο της πραγματικής σπατάλης χτυπώντας κατεστημένα συμφέροντα, ακριβώς για να χτυπηθεί η ουσία της μεταρρυθμιστικής προσπάθειας. Με αυτό το στόχο στήθηκε μία από τις μεγαλύτερες εκστρατείες παραπληροφόρησης στην ιστορία της χώρας.