Από τις ΕΛΓΑ, στις λίστες των «κολλητών»

Οι Ελληνικές Γεωργικές Ασφαλίσεις (ΕΛΓΑ) ήταν ένας Οργανισμός-καταβόθρα δημοσίου χρήματος. Το 2010 είχε φτάσει να είναι πνιγμένος στα χρέη –χρωστούσε 4,2 δισ. ευρώ και μαζί με τον ΟΣΕ ήταν οι δύο πρωτεργάτες του κρυφού χρέους. Κάθε χρόνο, διακρινόταν στην υπερπαραγωγή ελλειμμάτων - δημιουργούσε νέο έλλειμμα 400 εκατ. ευρώ περίπου.

Μέσα σε ενάμιση χρόνο από τον Απρίλιο 2010, όταν ανέλαβε καθήκοντα προέδρου των ΕΛΓΑ, ο κ. Θεόδωρος Σαρρής και οι συνεργάτες του πέτυχαν να θέσουν τον Οργανισμό σε τελείως άλλη τροχιά: Αντί για ελλείμματα, άρχισε να έχει πλεονάσματα της τάξης των 100 εκατ. ευρώ ετησίως. Αρνείται, μάλιστα, να εισπράξει τα 40 εκατ. που διά νόμου του προσφέρονται ως επιδότηση – διότι δεν τα χρειάζεται.

Μέχρι πρότινος, αυτά φάνταζαν ακατόρθωτα. Τον Σεπτέμβριο 2010, στο σχετικό νομοσχέδιο για τις ΕΛΓΑ, ο κ. Σαρρής είχε συμπεριλάβει διάταξη ότι δεν θα έχουν ελλείμματα. Κι οπωσδήποτε, αν τύχει να έχουν, αυτομάτως θα λαμβάνουν διορθωτικά μέτρα - αυτό, δηλαδή, που σήμερα ισχύει για όλη τη δημόσια διαχείριση. Τότε, λοιπόν, βουλευτές από όλα τα κόμματα σάρκασαν: «Αυτά δεν γίνονται! ΕΛΓΑ χωρίς ελλείμματα, απλώς δεν υπάρχει!».

Απεδείχθη ότι -κι όμως!- υπάρχει! Πώς συνέβη αυτό το «θαύμα»; Η διοίκηση των ΕΛΓΑ:

(α) Αλλαξε με δικαιοσύνη τις διαδικασίες είσπραξης εσόδων, ώστε να μην πληρώνουν μόνον τα συνήθη υποζύγια, οι έντιμοι αγρότες. Και διπλασιάστηκαν τα ετήσια έσοδα, από 75 σε 150 εκατ. ευρώ περίπου. (β) Κατήργησε τις ρουσφετολογικές, άχρηστες προσλήψεις. Αυτός ήταν ο κύριος λόγος που το κονδύλι μισθοδοσίας περιορίστηκε από 53 εκατ. σε 16 εκατ. ευρώ περίπου.

(γ) Εκοψε τις ψεύτικες αποζημιώσεις. Μέχρι τότε, οι ίδιοι και οι ίδιοι τσέπωναν 200-250 χιλ. αποζημίωση (παντός καιρού...) κάθε χρόνο. Ενώ συνολικά, στη χώρα μοιράζονταν αποζημιώσεις ύψους 800 εκατ. ευρώ (λες κι έχουμε το χειρότερο κλίμα στον κόσμο ή προσομοιάζουμε στην Ανταρκτική...), όταν στη Γαλλία αυτές δεν ξεπερνούσαν τα 150 εκατ. ευρώ. Το πάρτι είχε τελειώσει.

Οι παραγωγοί επικρότησαν τις αλλαγές. Διότι (α) διαπιστώνουν ότι έπαψαν οι διακρίσεις σε «προνομιούχους» και μη, οι αδικίες σε βάρος των συνεπών και υπέρ των «ατσίδων». Και (β) διότι κατανοούν ότι οι ψεύτικες αποζημιώσεις είναι αντικίνητρο (με κλεμμένα λεφτά) στην παραγωγή. Ενώ η κατάργησή τους δημιουργεί κίνητρο να φροντίσεις την καλλιέργεια, να παράγεις.

Το επόμενο βήμα των ΕΛΓΑ θα ήταν να ασφαλίσουν τον αγρότη κι από τον κίνδυνο αγοράς. Δηλαδή, να τον αποζημιώνουν όταν η τιμή του προϊόντος πέφτει κάτω από ένα όριο. Αυτό προϋποθέτει αντασφάλιση κι αυτή, με τη σειρά της, προϋποθέτει ότι ο οργανισμός θα γίνει απολύτως διαφανής και σύγχρονος από κάθε πλευρά. Προς τούτο, θα χρειαζόταν ένας χρόνος ακόμη, ίσως λίγο περισσότερο.

Ο κ. Σαρρής δεν θα τον έχει. Διότι κάποιος αποτυχών πολιτευτής θα αναλάβει τη θέση του. Οπως κάποιος άλλος, που τίναξε στον αέρα τον ΟΑΕΔ σκορπίζοντας παράνομα τα λεφτά του στη Β΄ Αθηνών, σε stage (προσλήψεις ορισμένου χρόνου) στο Δημόσιο, προαλείφεται για το Ταμείο Παρακαταθηκών. Και κάποιος άλλος από το... Βατοπέδι προαλείφεται για τον ΟΑΕΔ κ.ο.κ.

Ακόμη και σήμερα, όταν η σωτηρία της χώρας εξαρτάται τόσο από την απόδοση του κράτους, οι «κολλητοί» νέμονται το λάφυρο των εκλογών. Το πελατειακό κράτος, που μας έσυρε στη χρεοκοπία, δίνει το αηδιαστικό παρόν του. Το πολιτικό σύστημα δείχνει ότι δεν αλλάζει μυαλά, είτε η κυβέρνηση είναι μονοκομματική είτε είναι τρικομματική. Αυτό είναι το μείζον πρόβλημα!

09/12/2012 στην "Καθημερινή" (εδώ)