Για
γέλια ή για κλάματα; Η αριστερή κυβέρνηση εξαγγέλλει το μεγαλύτερο πρόγραμμα
ιδιωτικοποιήσεων, αυτό που κατακεραύνωνε ως «ξεπούλημα». Και οι υπουργοί της
προσπαθούν να το κρύψουν. Και η, φιλελεύθερη υποτίθεται, Δεξιά, αμήχανη και
θυμωμένη που της παίρνει τη δουλειά, κραυγάζει «τα ξεπουλάτε όλα»
Το θέαμα στην Επιτροπή της Βουλής θα ήταν για γέλια,
αν το θέμα δεν ήταν πολύ σοβαρό. Γι’ αυτό, εντέλει ήταν για κλάματα.
Με δυο λόγια. Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση φέρνει το
μεγαλύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της χώρας. Ιδιωτικοποιούνται
σχεδόν όλες οι Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί (ΔΕΚΟ) και το
σύνολο της κρατικής περιουσίας (εδώ).
Και οι οικονομικοί υπουργοί επιχειρούν να το κρύψουν
μέσα στις 7000 σελίδες του Πολυνομοσχεδίου που κατέθεσαν. Αλλα καταθέτει ο ένας
(Χουλιαράκης-κρίμα που είναι και νέος άνθρωπος και δεν δίστασε να υιοθετήσει τα
χειρότερα παλαιοκομματικά τερτίπια) και άλλα ο έτερος (Τσακαλώτος), που τον
«διόρθωσε».
Δεν είναι μακριά η εποχή που ο Αλέξης Τσίπρας εξαπέλυε
μύδρους για την, επιχειρούμενη τότε, ιδιωτικοποίηση του νερού της Θεσσαλονίκης
(εδώ). Το ίδιο είναι, που
θέλει να ιδιωτικοποιήσει σήμερα ο ένας υπουργός του, αλλά «διαψεύδει» ο άλλος.
Χωρίς να έχει καμιά σημασία, αφού πρόκειται για τον αυτοδιαψευσθέντα προσφάτως
Ευκλείδη Τσακαλώτο (εδώ).
Το χειρότερο δεν είναι ότι άλλα έλεγαν και άλλα κάνουν, στην πολιτική το εφικτό πρέπει να υπερισχύει του επιθυμητού. Χειρότερο όλων είναι ο αμοραλιστικός κυνισμός, με τον οποίο το επιχειρούν. Θα μπορούσαν να βγουν καθαρά και να εξηγήσουν ότι αυτό προβλέπει η συμφωνία με τους δανειστές: ιδιωτικοποιήσεις και παραχωρήσεις δημόσιας περιουσίας μέχρι 99 χρόνια. Και να ρωτήσουν την αντιπολίτευση και ειδικά τη ΝΔ: εσείς θέλετε να μην το κάνουμε και να ακυρώσουμε τη συμφωνία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου