Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016

Γεγονότα πριν τη δημιουργία του μηχανισμού στήριξης



Έξι χρόνια μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου και τις κωλοτούμπες όλων (πλήν ΚΚΕ-ΧΑ) των πολιτικών κομμάτων της αντιμνημονιακής όχθης, αρκετοί... επαναστάτες-υπερπατριώτες της εποχής '10-'11 άλλαξαν πλέον την κριτική τους στον Γ. Παπανδρέου και απο το επιχείρημα «μας δάνειζε η Ρωσία/οι αγορές μας προσέφεραν 25 δις τα οποία δεν πήραμε… γιατί υπήρχε σχέδιο να μας βάλει στο ΔΝΤ» έφτασαν πλέον στο «δεν πήρε αμέσως μέτρα για να αποφύγουμε το μνημόνιο». 



1. Όσοι το ισχυρίζονται αυτό θα πρέπει να μας πούνε α) 
ποια η τότε θέση τους (πήξαμε στους μετά Χριστόν προφήτες), και β) συγκεκριμένα σε τί είδους μέτρα αναφέροναι (πχ μειώσεις μισθών/συντάξεων;).


2. Αυτό που προσπαθούσε να εξηγήσει 
ο Γ. Παπανδρέου στους ευρωπαίους εταίρους του ήταν πως προέχουν οι μεταρρυθμίσεις (οι οποίες όμως χρειάζονται χρόνο για να γίνουν και να αποδώσουν) και μετά, αν καταστεί αναγκαίο, θα ήταν διατεθιμένος να προχωρήσει και σε περικοπές μισθών/συντάξεων. Γι' αυτό και ζητούσε να του εξασφαλίσουν χρόνο. Ενδεικτικά, απόσπασμα απο ομιλία του Γ. Παπανδρέου, σε συνέντευξη τύπου στις Βρυξέλλες, μετά από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 11/12/2009: «Οι προτάσεις, που εμείς έχουμε επιλέξει, δεν είναι εύκολες προτάσεις. Είναι για μένα βαθύτερες, ριζικότερες, ριζοσπαστικότερες, από το να κόψουμε το μισθό ή τη σύνταξη κάποιου Έλληνα πολίτη. Αυτά που κάνουμε εμείς είναι βαθύτερα και θα είναι και μακροχρόνια, προς όφελος της βιωσιμότητας της ελληνικής οικονομίας. Γιατί το να κόψεις σήμερα το μισθό ή τη σύνταξη, δεν δημιουργεί βιωσιμότητα στην ελληνική οικονομία. Δεν απαντά στο πραγματικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Το τονίζω αυτό. Να φύγουμε απ’ αυτή την ιδεοληψία… Αυτά τα λέω εδώ και κάποια χρόνια, ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι ο μισθωτός, είναι αυτή η τεράστια σπατάλη, που έχει πολλές αιτίες. Είναι ένας δημόσιος τομέας υπέρογκος, πράγματι υπέρογκος, αλλά έχει συγκεκριμένες αιτίες. Και οι βασικές αιτίες είναι οι πελατειακές σχέσεις, η διαφθορά,… Να περάσουμε αυτή τη δύσκολη στενωπό, χτυπώντας τις ρίζες των προβλημάτων, και όχι να πληρώσει ξανά ένα κομμάτι του Ελληνικού λαού, που πάντα καλείται να πληρώσει αυτές τις κρίσεις και αυτές τις δυσκολίες… Κοιτάξτε, αν ήμασταν στο χείλος του γκρεμού και η μόνη λύση ήταν να παγώσουμε, θα κόβαμε και στο μισό τους μισθούς. Δεν είμαστε εκεί. Δεν είμαστε εκεί και εγώ δίνω την μάχη ακριβώς για να μη φτάσουμε εκεί. Αυτός είναι ο αγώνας μου»

Μερικές απο τις «βαθιές, ριζικές, ριζοπαστικές» μεταρρυθμίσεις στις οποίες αναφερόταν ο ΓΑΠ «προς όφελος της βιωσιμότητας της ελληνικής οικονομίας» ήταν: η Διαύγεια, 
 ο Καλλικράτης (εξοικονόμηση μόνο για το 2011 σχεδόν 500 εκατ. Ευρώ), η ηλεκτρονική συνταγογράφηση (εξοικονόμηση σχεδόν 2 δις το χρόνο από την υπερσυνταγογράφηση), η στελέχωση του Δημοσίου με αξιοκρατικά κριτήρια μέσω opengov, η κατάργηση των... γαλάζιων "παραθύρων" απο τον ΑΣΕΠ  (αίσθημα αξιοκρατίας στους πολίτες), ο εισαγγελέας διαφθοράς (για την πάταξη της), η οικονομική αστυνομία, κ.α. πολλές μεταρρυθμίσεις οι οποίες όμως χρειαζόταν χρόνο μέχρι να γίνουν και να αποδώσουν.


3. Οι υποστηρικτές της άποψης πως η τότε κυβέρνησε αδράνησε και «δεν πήρε αμέσως μέτρα για την αποφυγή του μνημονίου» δεν ξέρουν ή κάνουν πως ξεχνάνε οτι ακόμη καί το 2009, η κυβέρνηση, παράλληλα με τις μεταρρυθμίσεις που είχαν αρχίσει να γίνονται, πήρε τελικά και μέτρα ύψους περίπου 1,5 δις για να μειωθεί το έλλειμμα και να δώθει το στίγμα στους ευρωπαίους/αγορές πως είναι αποφασισμένη να νοικοκυρέψει το κράτος (διαβάστε τον 5ο μύθο). Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση αποφάσισε να διατηρήσει την προεκλογική της υπόσχεση "μοιράζοντας" 0,5 δις στις ασθενέστερες κοινωνικά ομάδες με το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης (όσοι δεν το γνωρίζουν, θα πρέπει μάθουν πως καί η ΝΔ τότε υπερψήφισε το συγκεκριμένο επίδομα ενώ ο Σύριζα μιλούσε για... ψίχουλα). Ενδεικτικά τα μέτρα για το 2009: επιβλήθηκε η έκτακτη εισφορά στις πολύ κερδοφόρες επιχειρήσεις που απέφερε στο 2009 δημοσιονομικά πάνω από 700 εκ, η διακοπή των stage στο ελληνικό δημόσιο, διακόπηκε το μέτρο της απόσυρσης εξοικονομώντας 400 εκ. ευρώ,..



4. Κάποια στιγμή μέσα στη Βουλή ο Σαμαράς είχε παροτρύνει την κυβέρνηση να... ξεκολήσει και να πάρει μέτρα… μόνο που όταν αυτή έπαιρνε ο ίδιος ήταν αντίθετος (20/11/2009): «Κατάργησαν το έκτακτο βοήθημα των 500 ευρώ, που έδινε η Κυβέρνηση Καραμανλή, λόγω της κρίσης στους χαμηλόμισθους, μέχρι 1.500 ευρώ, το οποίο αντιστοιχούσε σε 36 ευρώ το μήνα καθαρά» και «τώρα δίνουν 1,5% αυξήσεις στις χαμηλές και μεσαίες αποδοχές του δημοσίου. Δηλαδή, από 12 μέχρι 24 ευρώ το μήνα. Οι ασθενέστεροι θα έπαιρναν τριπλάσια με το έκτακτο βοήθημα της Νέας Δημοκρατίας, που καταργήθηκε» #‎υποκρισία



5. Από τις αρχές του 2010 και μέχρι τον Μάρτιο του ίδιου έτους (πρίν το μνημόνιο δηλαδή) η τότε κυβέρνηση πήρε άλλες 2 φορές μέτρα. Ήταν αρκετά αυτά τα μέτρα; Ο τότε πρόεδρος της ΤτΕ Γ. Προβόπουλος, τον Απρίλη του ’10 δηλώνει: «…Αυτές οι πρωτοβουλίες οικονομικής πολιτικής έγιναν θετικά δεκτές από τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης…» και πως «Στις 9 Μαρτίου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαπίστωσε, ύστερα από επισταμένη διερεύνηση, ότι τα δημοσιονομικά μέτρα που ανακοινώθηκαν στις 3 Μαρτίου φαίνονται επαρκή για να διασφαλίσουν την εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων για το 2010. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από το ECOFIN στις 16 Μαρτίου». Αυτά τα λέει ο Προβόπουλος όταν το ζήτημα καίει/τρέχει/είναι παρόν (οι μετά Χριστόν προφήτες δεν ενδιαφέρουν κανέναν).



6. Παρόλο λοιπόν που η κυβέρνηση πήρε μέτρα περιορισμού του ελλείμματος καί το 2009 καί το 2010 (με τεράστιες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης και με πανελλαδικές απεργίες της ΑΔΕΔΥ στις 10 Φεβρουαρίου, στις 5 και 11 Μαρτίου) αυτά δεν αποδείχθηκαν αρκετά για να ηρεμήσουν οι αγορές.


Γιατί;


Επειδή η ΕΕ δεν ήταν διατεθειμένη, μέχρι τον Μάρτιο του ’10, να στηρίξει τους «απατεώνες της Ευρώπης με τα ψεύτικα στατιστικά στοιχεία» (βλ. Καραμανλή) που παραβίασαν τόσο πολύ τους κανόνες της ευρωζώνης. Οι αγορές ήταν ανήσυχες γιατί δεν έβλεπαν την ΕΕ πρόθυμη να δημιουργήσει μηχανισμό στήριξης υψώνοντας ασπίδα προστασίας στην Ελλάδα με δηλώσεις της (πχ πως «η ΕΕ και η ΕΚΤ εγγυάται το χρέος της Ελλάδας»). Σκέψεις για να "σουτάρουν" την Ελλάδα, δηλαδή το 1,8% του ΑΕΠ της ΕΕ από την ευρωζώνη, είχαν πολλοί.


7. Την ελληνική πίεση για βοήθεια συμπλήρωσε και ένα τηλεφώνημα από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, το οποίο έπαιξε σημαντικό ρόλο στο δίλημμα/σκέψεις της γερμανικής κυβέρνησης να σπρώξει την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης όπως μας αποκάλυψε ο ίδιος ο Σόιμπλε: «Έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον (πρώην υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ) Τίμοθι Γκάιτνερ και μου λέει: Το ξέρεις ότι δεν θα είχαμε πάρει την απόφαση ν’ αφήσουμε τη Lehman Brothers να χρεοκοπήσει αν μας είχαν ρωτήσει 24 ώρες αργότερα, δεν το ξέρεις;». Η αποκάλυψη αυτή φανερώνει πόσο δύσκολο ήταν το να πειστούν οι ευρωπαίοι να πάρουν την απόφαση τους στο δίλημμα παραμονής της Ελλάδας εντός της ευρωζώνης και να δημιουργήσουν κάποιον μηχανισμό. Τι θα γινόταν άραγε αν καί ο υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ παρότρυνε προς την αντίθετη κατεύθυνση; Τελικά, μετά τις τεράστιες πιέσεις της ελληνικής κυβέρνησης (ΓΑΠ-Παπακ), των ΗΠΑ καθώς επίσης και κάποιων άλλων (μεταξύ των οποίων και ο Ντομινίκ Στρος Καν) δημιουργήθηκε εκ του μηδενός ο μηχανισμός στήριξης (που αποτελείται από ΕΕ - ΕΚΤ- ΔΝΤ) σε χρόνο dt και αποφύγαμε την τελευταία στιγμή την άτακτη χρεοκοπία.


Συμπληρωματικά: Ο Ζ. Άκερμαν αποκάλυψε πως στις αρχές του 2010, όταν ακόμη το spread του ελληνικού 10ετούς ομολόγου ήταν στα επίπεδα των 350 μονάδων, είχε καταρτίσει ένα σχέδιο δανεισμού που θα έδινε πολύτιμο χρόνο και χρήμα στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της. Το σχέδιο αυτό τελικά δεν ευοδώθηκε λόγω της υπαναχώρησης της Γερμανίας. Το πακέτο δανεικών που πρότεινε τότε ο Άκερμαν φυσικά και δεν θα έφτανε για τις ανάγκες της Ελλάδας. 

Τι αποκαλύπτει όμως αυτό που λέει ο Άκερμαν; πως την περίοδο στην οποία δεν υπήρχε μηχανισμός στήριξης η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπάθησε να αξιοποιήσει κάθε εναλλακτική για να αποφευχθεί η άτακτη χρεοκοπία και είναι ακόμη μια ηχηρή διάψευση της συνομωσιολογίας ότι όλα ήταν προσχεδιασμένα και αποδεικνύει πως η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου δοκίμασε τα πάντα για να αποφύγει την προσφυγή στο δανεισμό από τους εταίρους και το ΔΝΤ.



Μια απλή ερώτηση: τελικά όλα αυτά τα μέτρα τα πήρε η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου επειδή ήθελε την επιτήρηση της Τρόικας και μνημόνιο ή επειδή ήθελε να αποφύγει την επιτήρηση και το μνημόνιο;


ΥΓ. Για αυτόν που όχι μόνο δεν πήρε μέτρα περιορισμού του ελλείμματος και νοικοκυρέματος του κράτους αλλά που διπλασίασε σε 5,5 χρόνια τις πρωτογενείς δαπάνες δεν έχουν κάτι να πούνε;!;! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου