Η πολυνομία καθιστά την νομοθεσία παράνομη

Από το 2001 εώς το 2015 έχουμε 1.478 νέους νόμους του ελληνικού κράτους εκ των οποίων οι 729 νόμοι αποτελούν κυρώσεις Διεθνών και Ευρωπαϊκών συμβάσεων ενώ οι υπόλοποι νέοι νόμοι του κράτους. 3.452 νέα προεδρικά διατάγματα, 19.727 εξουσιοδοτήσεις και 59.393 σελίδες νέας νομοθεσίας

Στην σημερινή Ελλάδα, της οικονομικής δυσπραγίας και της κρίσης παραγωγής πολιτισμού,εντοπίζεται ένας κακός οιωνός που -ίσως- φέρει ευθύνη για πληθώρα προβληματικών πολιτικών στον χώρο της δημόσιας πολιτικής και φέρει το όνομα <<γραφειοκρατία>>.Για να εξαλείψει κανείς την γραφειοκρατία θα πρέπει να μελετήσει εις βάθος τις σταθερές που την δημιουργούν αλλά και τους παράγοντες που δύναται να έχουν σπουδαίο ρόλο στην εξάλειψη της. Ο σπουδαιότερος παράγοντας, που την εντείνει είναι η πολυνομία και η αντινομία.

Για να αναλύσουμε την προβληματική, ωστόσο, θα πρέπει να κατανοήσουμε το ‘’ τι εστί πολυνομία;'’
Ως πολυνομία, ορίζεται η ύπαρξη διαφορετικών νόμων που ρυθμίζουν το ίδιο -ακριβώς- θέμα της δημόσιας πολιτικής σφαίρας. Η πολυνομία, -τρόπον τινά- αποτελεί την δεσπόζουσα βάση για την ύπαρξη της παρανομίας, της ανομίας, της κακοδιοίκησης και της διαφθοράς.

Η πολυνομία εντοπίζεται πλεονασματικά σχεδόν σε όλους τους τομείς της δημόσιας διοίκησης και της δημόσιας πολιτικής.  Ωστόσο, σε μεγάλο βαθμό παρατηρείται στην εφαρμογή της φορολογικής πολιτικής, της περιβαλλοντικής αλλά και της πολιτικής των κοινωνικών ασφαλίσεων.

Το πρόβλημα αυτό έχει δημιουργηθεί γιατί ο σύγχρονος νομοθέτης αντιλαμβάνεται την θέση του ως μέσο παραγωγής νομοθεσίας και όχι ως μέσο ρύθμισης ή και απορρύθμισης της ελληνικής νομοθεσίας.
Με λίγα λόγια, ο σύγχρονος νομοθέτης προσπαθώντας να καλύψει κάποιο νομοθετικό κενό ή ακόμη και προσπαθώντας να ικανοποιήσει το πολιτικό του <<γίγνεσθαι>> (θέλοντας να αφήσει το νομοθετικό στίγμα του)…δημιουργεί έναν νέο νόμο που αφορά ένα ζήτημα, για το οποίο ωστόσο υπάρχει ήδη νομοθετική ρύθμιση- χωρίς να καταργεί την προηγούμενη.

Νομοθετικό έργο 2011-2015

Για να καταστεί σαφές το πρόβλημα θα πρέπει να παραθέσουμε και μερικά αριθμητικά στοιχεία.(τα στοιχεία έχουν αντληθεί από την σχετική έρευνα του οργανισμού Νέοσις)

-Από το 2001 εώς το 2015 έχουμε 1.478 νέους νόμους του ελληνικού κράτους εκ των οποίων οι 729 νόμοι αποτελούν κυρώσεις Διεθνών και Ευρωπαϊκών συμβάσεων ενώ οι υπόλοποι νέοι νόμοι του κράτους.
-3.452 νέα προεδρικά διατάγματα, 19.727 εξουσιοδοτήσεις και 59.393 σελίδες νέας νομοθεσίας.
-Κάθε χρόνο εκδίδονται περίπου 250 προεδρικά διατάγματα.

Αλήθεια πόσους φορολογικούς νόμους έχουμε ;
Από το 1974 έχουν ψηφισθεί στην Ελλάδα 250 φορολογικοί νόμοι…την ίδια στιγμή που στις ΗΠΑ από το …1861 δεν έχουν ψηφισθεί πάνω από 60 φορολογικοί νόμοι.
 
Πολυνομία και δικαιοσύνη
Εδώ να σημειωθεί, ότι η πολυνομία δεν εντοπίζεται μόνο στην Ελληνική διοικητική νομοθεσία αλλά και στην ποινική νομοθεσία. Παράδειγμα αποτελεί ότι μέχρι σήμερα, δεν έχουν κωδικοποιηθεί οι κώδικες της Ελληνικής δικονομίας, πράγμα που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο το έργο της Δικαιοσύνης. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές που οι κώδικες της δικονομίας αλλάζουν εν μέσω μίας δίκης με αποτέλεσμα ο δικαστής να αδυνατεί να εκδώσει απόφαση που να συνέρχεται με το κράτος δικαίου και με το συνταγματικό δικαίωμα της διεξαγωγής μίας Δίκαιης Δίκης.

Πολυνομία και Οικονομία

Από την χαραμάδα της πολυνομίας δεν θα μπορούσε να ξεφύγει ούτε και η οικονομία.
Το Ελληνικό κράτος φέρεται να χάνει τεράστια έσοδα από αυτήν την κακοδαιμονία. Συγκεκριμένα, οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι κάθε χρόνο χάνονται περίπου 10 δις εκατομμύρια ευρώ λόγω της πολυνομίας καθώς δημιουργούνται παραθυράκια και κενά νόμων που επιτρέπουν σε πρόσωπα να υπεκφεύγουν νόμιμα φορολογικές επιβαρύνσεις. Ενώ την ίδια στιγμή έχει εξαχθεί το συμπέρασμα ότι σε περίπτωση μείωσης της γραφειοκρατίας κατά 25% θα σημειωθεί αύξηση του ΑΕΠ της τάξεως του 2,5% ετησίως!

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, ο κύκλος της πολυνομίας είναι ένας ατέρμονος κύκλος που φέρει συνέπειες σε όλους τους δημόσιους τομείς δίχως αδιέξοδο.
Λαμβάνοντας υπόψιν τα παραπάνω στοιχεία, μπορούμε να εξάγουμε μερικά συμπεράσματα.

Πιό συγκεκριμένα, τα αποτελέσματα αυτής της φαυλότητας είναι τα εξής:

•     Ενθαρρύνεται η παρανομία υπό κρατική αιγίδα καθώς τα νομικά κενά δημιουργούν καθεστώς ειδικής ασυλίας σε ορισμένα (νομικά και φυσικά) πρόσωπα.
•     Η δημιουργία αδικιών και η ταλαιπωρία των πολιτών στις δημόσιες υπηρεσίες.
•     Η ύπαρξη αντινομιών μεταξύ των νόμων ή των ρυθμίσεων.
•     Η ύπαρξη πολλών νόμων που ορίζουν το ίδιο ζήτημα- με πολλές διχογνωμίες και αντιθέσεις.
•     Η δημιουργία της κακοδιοίκησης, από την στιγμή που οι δημόσιοι υπάλληλοι και λειτουργοί δεν γνωρίζουν τι πρέπει να εφαρμόσουν.
•     Η διεύρυνση του έργου της δικαιοσύνης καθώς αυξάνεται ο αριθμών των προσφυγών στα δικαστήρια από πρόσωπα που θίγονται από όλη αυτήν την κατάσταση.
•     Αποθαρρύνεται η ιδιωτική επενδυτική πρωτοβουλία καθώς με το υπαρκτό σύστημα αδειοδότησης αλλά και το ασταθές φορολογικό σύστημα δεν καθίσταται δυνατό να ιδρυθεί κάποια νέα επιχείρηση με σταθερό πλάνο.

Και τελικά, καταλήγουν τα Δικαιοδοτικά όργανα να νομοθετούν.

Βέβαια, για να επιβραδυνθεί αυτό το βαρυσήμαντο πρόβλημα θα πρέπει καταρχήν να υπάρχει πολιτική πρωτοβουλία- δηλαδή αναγνώριση του προβλήματος από την πολιτική ηγεσία.
Ενώ στην συνέχεια, θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν μοντέλα απορρύθμισης όπως είναι η μαζική κατάργηση νόμων. Ως επιτελικό στάδιο επίλυσης του προβλήματος καθίσταται η αλλαγή της αντίληψης, του τωρινού, πληθωρικού νομοθετικού έργου από τα εκάστοτε κυβερνητικά σχήματα.

Κλείνοντας, θα ήθελα να παραθέσω ένα χωρίο από ένα δοκίμιο του Ισοκράτη, όπου ήδη από τα αρχαία χρόνια υποστηρίζεται ότι η πολυνομία είναι δείγμα κακοδιοικήσεως και όχι σημείο καλής διοίκησης... «ἔπειτα τά γε πλήθη καὶ τὰς ἀκριβείας τῶν νόμων σημεῖον εἶναι τοῦ κακῶς οἰκεῖσθαι τὴν πόλιν ταύτην·ἐμφράγματα γὰρ αὐτοὺς ποιουμένους τῶν ἁμαρτημάτων πολλοὺς τίθεσθαι τοὺς νόμους ἀναγκάζεσθαι» (Αρεοπαγιτικός)

Στοιχεία αντλήθηκαν από την σχετική έρευνα του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗΣ διαΝΕΟσις 


του Ελσάερ Μοχάμεντ στο politicaldoubts (εδώ)